Konráð J. Brynjarsson

 
"Snjókorn falla, á allt og alla. Börnin leika og skemmta sér." Það hefur snjóað í dag hér í Reykjavík, svo mikið að elstu, lengstu, breiðustu og minnugustu menn muna vart annað eins. Einhver hafði það á orði að slíkt magn af snjó hefði hann ekki séð síðan í barnæsku og ég er ekki frá því að það sé nokkuð nærri lagi. Í dag, nánar tiltekið frá klukkan 07:30 til 12:00 kyngdi niður um 20-30 sentimetrum(!!!!!) af jafnföllnum snjó, en stuðst var við vísindalega framhandlegsmælingu. Þá kom rigning í u.þ.b. 5 mínútur en síðan hefur snjóað áfram sleitulítið.

Vinnustað vorum var lokað fljótlega upp úr hádegi og fólki var svo ekið til síns heima. Að sjálfsögðu átti það ekki við mig né þá sem með mér vinna því okkar starf er slíkt að við fáum aldrei frí. (já gleymdi að segja frá því að ég er á aukavagt enn eitt skiptið) Svo í stað þess að sinna okkar hefðbundnu störfum, sem bæði eru einhæf og leiðigjörn, þá gátum við dressað okkur upp í kuldagalla (og af því að ég er sveitamaður þá var ég með gúmmístígvél í bílnum sem komu að góðum notum) og haldið út að moka snjó. Ég held svei mér þá að ég hafi svitnað nokkrum lítrum í dag við snjómokstur, fyrst vegna sífelds ruðnings á stéttinni hér fyrir utan (en það var rétt svo að við hefðum undan í mokstri) og síðan nú undir kvöld við að moka bílinn minn út. Ég var í fyrstu afar svartsýnn á að komast spönn frá rassi á honum en eftir að hafa séð ruðningstæki borgarinnar á ferðinni og eftir að hafa í svita míns andlits, mokað bílinn lausan þá held ég að margt sé mögulegt en þó eigi útséð með gönguferð (eða strætóferð) þá sem ég sá fyrir mér í dag þegar sem mest ofankoma var.

Í kvöld eftir vinnu (og mikið þrifabað) þá held ég til höllu Jones konungs og mun þar varpa teningum af mikilli mýkt og fimi svo unun sé á að horfa. Hætt er við að dvergurinn ógurlegi Harkan Ironwhole fá vel að sveifla öxi sinni og bera fyrir sig skjöld sinn, því stjórnandi spilsins hefur hótað miklum erfiðleikum og jafnvel vofveiflegum dauðdögum. En þar sem lúkur mínar hafa lækningamátt og trú mín á orku galdurs er mikil þá mun mér eigi verða skotaskuld úr því að vippa látnum félögum aftur til landa okkar sem lifa (nema nátúrulega ef ég læt lífið sjálfur, þá verð ég að treysta á félaga mína gallvaska).

Á morgun er fyrirhugað ferðalag til Borgarfjarðadala þar sem ég mun

Ættmenni mín hitta mörg,
mömmu, pabba, systur.
Frá litlum bróður berast örg,
"ég bestur er og fyrstur".

en í framhaldi af því er fyrirhuguð vísitering í Hnappadal á bæ er kendur er við tungu Hauks, en þar mun rýkjum ráða föðuramma mín, Ólöf Brnjúlfsdóttir stórbóndi með meiru. Býst ég fastlega við því að fleira verði þar af góðu fólki, eins og bræðurnir Ásbjörn og Ólafur og systur þeirra Halldóra og Valgerður svo og hugsanlega fleira skyldfólk af sama kyni, hið ágætasta fólk allt saman. En þegar heim verður aftur komið, þá skillst mér að til standi að brenna Ferjubakka, allan eða í það minnsta hálfan.

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 17:48

 
"Are you lonesome tonight?" syngur kóngurinn í bakgrunninum og strýkur rödd hans eyru mín blíðlega. Annars er lífið bara nokkuð gott. Dagurinn hefur að mestu leiti farið í það hjá okkur félugumum Jones og Mario í að útbúa eða betrumbæta karaktera sem leiknir verða í Spunaspilssession annað kveld og fara þeir leikar fram í Ravenloft heiminum. Mig er farið að hlakka töluvert til, enda um langt liðið síðan ég tók í teninga síðast og ekki spillir að ég fékk að útbúa Dverg á 15 level, en svo hátt hef ég ekki farið áður í pen&paper.

Nú er vikan að verða liðin og síðasta vaktin farin að halla á lokastund, svo um munar. Ég verð hér reyndar aftur á morgun, því sjaldan hef ég aurnum neitað, en svo er komið langþráð áramótafrí. Ég hef eytt undanförnum nokkrum áramótum því sem næst á tveim stöðum, fyrst heima í heiðardalnum og farið svo þegar líða tekur á kvöld suður í sollinn hér í Reykjavík. Nú er ég búinn að ákveða að breyta um sið og ætla að eyða öllu kvöldinu á herragarðinum foreldra minna, að Borgum í Stafholtstungnahreppi hinum forna. Það er ekki laust við að mig sé einnig farið að hlakka til þess að eyða áramótum heima með fjölskyldunni, því það er ógnarlangur og breiður vegur frá því að ég nenni á enn eitt áramótakenderíið. Það er ekki þar með sagt að drukkin verði einvörðungu dry mjólk, en allri ölvun verður stillt í hóf sem mest má vera, thja eða næstmest. En látum nú gott heita.

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 18:19

 
"No regrets now, they only hurt" syngur Robbie Williams í sjónvarpinu. Hann er bara býsna góður drengurinn, svo ég get tekið undir lofsyrði þeirra félaga minna Guðna og Þorvaldar, rokkhundanna sem eru fallnir fyrir fyrrum boyband töffaranum. En guð er mér enn ofarlega í huga. Var nú áðan að horfa á kvikmyndina Little Nicky þar sem Adam Sandler fer á kostum sem einn af þrem sonum satans. Sem leiðir mig að þeirri spurningu, er satan til (eða djöfulinn, andskotinn eða hvað sem hann nefnist)? Einhver sagði að gott væri einungis til í samanburði við illt. Sem hefur nokkuð trúverðugan hljóm, því án ills, hvernig vitum við hvað gott er? Ég held að málið sé ekki alveg svo einfalt. Gott og illt eru fyrir mér sjálfstæðar einingar, sem eru frjálsar hvor frá annari. Það er auðveldasti hlutur í heima að gera annaðhvort gott eða illt (það eina sem er auðveldara er að gera hvorugt) jafnvel þó maður hafi ekki hugmynd um hugtökin. Því það sem orðin "gott" og "illt" eru í raun og veru eru nöfn sem við höfum fundið á tvö hugtök, sem hjálpa okkur að skilgreyna þau. En þrátt fyrir að við getum ekki endilega bent á eitthvað og sagt: "þetta er gott", eða "þetta er illt" án þess að þekkja bæði nöfnin þá erum við fullfær um að gera gott og illt. Maður sem t.d. kemur að gamalli konu í sjálfheldu við gangbraut hefur sama valið hvort heldur hann þekkir orðin "gott" og "illt" eður ei. Hann getur aðstoðað konuna, komið henni í meiri vanda eða gert nákvæmlega ekki neitt.

En þá leiði ég hugan aftur að satan. Er hann til? Ég trúi því ekki, ekki sem slíkur. Heldur trúi ég því (í samræmi við það sem ég skrifaði fyrr í dag) að þeir sem í "helvíti" séu, séu í raun aðeins þær sálir sem lengst eru frá því að verða fullkomnar og þar af leiðandi ákaflega ólíkar þeim sem nær eru, svo ólíkar að halda mætti jafnvel að þær væru öndverðar við þær sem næstar eru fullkomnunni. En þetta er nú bara smá hugmyndaleikur.

Hvað er trú og hvert er gildi hennar? Ég vitnaði hér neðar í Robert A. Heinlein (sjá svar grimm) þar sem hann kallar trú hækju þeirra sem ekki geta staðið einir gengt hinu óþekta. Ég held að þar hafi kjöftugum ratast satt orð í munn. Ég persónulega neita hreinlega að trúa því að þegar þessu jarðlífi líkur að þá taki ekkert við. En ég geri mér fulla grein fyrir því að ég hef ekki hugmynd um hvort það er satt, og ef það er satt hvernig "framhaldinu" sé háttað. Vakna ég í Ásgarði við dyr Valhallar, eða mæti ég breiðleitum manni að nafni Pétur við gullslegið hlið á hvítu skýi. Eða kannski hitti ég alla hina dauðu í nýju lífi, þar sem við ræðum saman um hversu vel okkur hafi tekist að nálgast fullkomnun (stundum nefnd Nirvana) í síðasta jarðlífi. Í versta falli þá hverfur allt það sjálf sem tengst hefur mér, Konráði Jóhanni Brynjarssyni, fæddum korter yfir 6 að kveldi þess 3. apríl á því herrans ári 1979, úr heiminum og er að eilífu glatað, eða þá að ég fái að vita öll heimsins leyndarmál og komist loks að sannleikanum.

Hvað sem verður, þá verð ég að styðjast við þá "hækju" að eitthvað taki við sem varpi einhverri skynsemi á málið. Þessa hækju kalla ég trú og í mínu tilfelli kallast það sem á er trúað guð. Ég hef nú rakið aðeins hvað það er sem ég tel guð vera í raun og veru, hvað mér finnst vera skynsamlegasta kerfið, en þegar ég er lítill í mér og líður illa uppi í rúmi um kalda nótt, þá skiptir mig engu máli hvernig guð er nákvæmlega, ég veit það bara að hann vakir yfir og að það veitir mér gríðarlega öryggistilfinningu að vita það að ég get leitað til hans um styrk í baráttu minni við þá djöfla sem ég dreg á eftir mér. Þá sé ég hann ekki sem einhverja sálarsamvitund, nei þá er hann hvítskeggjaði, góðlátlegi gamli maðurinn sem tekur á móti mér opnum örmum og sér til þess að ekkert slæmt geti hent mig. Ég veit svei mér ekki hvort ég kæmist í gegnum lífið án þessarar "vissu" því það er mér, og all flestum ef ekki öllum, nauðsynlegt að vita af öryggi einhversstaðar og að trúa því að við enda gangnanna sé annað op en ekki hrúfjur klettaveggur.

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 22:11

 
"Dýrð sé Guði í upphæðum og friður meðal manna, sem hann hefur velþóknun á." Guð hefur verið mér talsvert hugleikinn þessa dagana. Sem er kannski ekkert skrýtið þar sem við nú fögnum 2003 ára afmæli einkasonar hans (ef menn trúa því). En ég reyndar hugsa ekkert meira um guð á þessum árstíma en aðra daga en núna hafa tveir miðlar komið með annarlega sýn á guð og hafa þeir hrist aðeins upp í mér. Annars vegar er hér um að ræða bókina Hr. Alheimur eftir Hallgrím Helgason (sem ég er ekki búinn með reyndar) og kvikmyndin Dogma eftir snillinginn Kevin Smith (sem hefur gert myndirnar Clerks, Mallrats, Chasing Amy og Jay and Silent Bob strike back og margar fleiri). Þessar tvær sögur fjalla um guð að miklu leiti, en sú mynd sem dregin er upp af honum (eða henni en ég mun nota "hann" hér eftir þar sem það er mér tamara) þar er ekki alveg innan þeirra hugmynda sem við flest höfum gert okkur um hann.

Ég tel sjálfan mig í hópi þeirra sem trúa á guð. Í æsku var mér innrædd hin svokallaða barnatrú á Jesú Krist og las ég og heyrði um gæsku hans og náungakærleika. Ég lærði bænir og reyndar er ein mín besta æskuminning þegar amma mín var að svæfa mig (í þau fjölmörgu skipti sem ég gisti heima hjá henni) og hélt í hönd mína og söng fyrir mig "Leiddu mína litlu hendi" sem er barnasálmur. En svo lengi sem ég man eftir þá hefur mér þótt í alla staði hundleiðinlegt að fara í kirkju og eins og staðan er í dag þá fer ég ekki nema um sé að ræða giftingu, fermingu, skýrn eða jarðaför hjá nákomnum ættingja. Hvað um það, þá var ástæða tregðu minnar til kirkjusóknar þegar ég var yngri, first og fremst leiðindi samkomunar. En svo þegar ég nú á síðustu árum hef farið að velta trú og trúmálum fyrir mér þá hef ég komist að því út af hverju þessi leiðindi mín stafa. Ég hef komist að þeirri niðurstöðu að guðþjónustur, sem trúarlegar athafnir, eru trú (í það minnsta minni trú) algerlega óviðkomandi. Ég veit ekki betur en að eitt af því sem stuðlaði að klofningu Lúthers frá Katólskunni hafi verið sú hversu fjarlægir mennirnir væru orðinir guði og hversu stórt "fulltrúar" hans litu á sig og hversu mikið vald þeir hefðu tekið sér. Og nú finnst mér sem stofnanavæðing þjóðkirkjunar (sem ég er nú enn meðlimur í) sé orðin slík að á okkar mælikvarða sé hún á góðri leið með að verða eins og katólska kirkjan var þegar Lúther klauf hana. Nb. þá býst ég ekki við að þjóðkirkjan fari að selja sindaaflausnir eða eitthvað slíkt, heldur er ég meira að tala um ópersónuleikan sem mér virðist ríkja gjarnan innan stofnunarinnar.

En þrátt fyrir þetta viðhorf mitt þá er ég ekki á móti kirkjum né heldur prestum. Bæði gegna (geta gegnt) mikilvægu hlutverki í hverju samfélagi, kirkjur sem samkomuhús (sem fyrstu kirkjurnar og musterin voru nb.) og prestar sem sálusorgarar og framkvæmdaaðilar ákveðinna athafna (þeirr sem ég nefndi hér ofar). En einnig gegna þeir hlutverki fræðara og þá einvörðungu þeirra sem þess óska. En svo ég snú mér nú aftur að guði, þá lít ég á hann sem einhverskonar vitund á æðra tilverustigi, næstum því eins og einhverskonar endurskoðanda, sem sér um að sálir okkar mannana (og dýrana og jafnvel blóma og steina ef út í það er farið) geti haldið áfram þroskaferli sínum í átt að einhverskonar fullkomnun og sameiningu við "guð". Þetta er að sjálfsögðu ekki neitt nýtt, því ef mér skjöplast ekki þeim mun meir, þá er þetta einnig grunnhugtakið í Búddisma. Ég er alls ekki viss um að guð sé þannig afl að hann geti (og/eða vilji) átt við okkur beint samband, heldur finnst mér líklegt að menn eins og Kristur og aðrir slíkir, séu svo gamlar sálir að þær séu farnar að "átta" sig smá saman á því hvernig kerfið virkar og farnar að átta sig á því hvað þarf til svo sálir nái fullkomnun og prediki því um hluti sem hjálpað geta okkur á leiðinni. En hvort þetta er rétt hjá mér eður ei, þá er ég alveg viss um eitt og það er sú staðreynda að best sé að lifa lífi sínu í samræmi við það sem manni finnst vera rétt, því þannig getur maður orðið sáttur við sjálfan sig og lífið. En kannski hafði rithöfundurinn Robert A. Heinlein rétt fyrir sér þegar hann sagði: "History does not record anywhere a religion that has any rational basis. Religion is a crutch for people not strong enough to stand up to the unknown without help." ég nota hana þannig miskunarlaust.

Fleira ekki gjört, fundi slitið.





skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 14:56

 
"Heims um ból, helg eru jól. Signuð mær, son guðs ól." Ég vil óska lesendum mínum gleðilegra jóla og farsældar á nýju ári. Kærar þakkir fyrir allar heimsóknirnar og ég vona að ég hafi getað skemmt ykkur eins og ég hef skemmt sjálfum mér.

Ætíð yfir jólafrí,
ágerist mín leti.
Liggja vil þá lárétt í,
lögulegu fleti.

Engin því ég jólakort,
endist til að skrifa.
Ég vona samt ei líðið skort,
og í gleði megið lifa.

Þetta litla kvæði var jólakort mitt til vina og vandamanna. Ég hefi nefnilega fyrir nokkrum árum tekið upp þá hefð að senda jólakveðjur mínar á smáskilaboða (SMS) formi. En hafi einhver ekki fengið það skeyti, sem hefði átt að fá það, þá skrifast það á mína gleymsku og er þá þetta skeyti þér ætlað. Einnig vil ég biðja alla þá sem ég hef gert eitthvað varhugarvert, afsökunar og um leið hef ég fyrirgefið þeim sem á minn hlut hafa gjört. Enn og aftur,

Gleðileg Jól og vonandi eigið þið gott komandi ár. Takk fyrir allt gamalt og gott.

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 18:00

 
"Á Þorláksmessu borðum skötu, falalalala lala lala." Ég reyndar læt allt skötuát eiga sig enda er sá matur dauður í meira lagi og ég ekki vanur að snæða látinn mat. Það er brostið á með stórhríð og óhemjuskap og ekki hundi út sigandi. Vinnudagur er að kveldi kominn og farið að hylla undir heimferð hjá mér. Ég væri að ljúga ef ég segðist ekki hlakka gríðarlega til þess að losna út, verð bara að segja það að fátt í heiminum er jafn niðurdrepandi eins og vinna á Þolláki, nema ef vera skyldi að þurfa að vinna á Aðfangadegi. Ég slæ þetta allt saman út, ég fæ að vinna þá báða!!!!!!! Þetta nær nú ekki nokkurri átt. Mig er farið að hlakka ískyggilega til þess að komast heim í jólasteikina annað kveld. Ég veit líka að ég verð leystur út með gjöfum og verður matur þar ofarlega á blaði því karl faðir minn ætlar að sjóða sérstaka hangikjetsrúllu sem einvörðungu er ætluð mér og ekki nokkrum manni öðrum, thja nema þeim sem ég hef velþóknun á! Svo býst ég fastlega við að laufabrauð fylgi með í bunkum svo ekki sé minnst á afganga af svínasteik með baunum, sósu og tilhörandi meðbeslagi.

En í mestum hyllingum sé ég nú ból vort, hlýtt og gott. Þangað stefni ég mjög fljótlega eftir heimkomu og hyggst ég ei þaðan upp rísa fyrr en um 0600 í fyrramál. ZZZZZZZZzzzzzzzzz *HRJÓT*

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 18:14

 
"Strumpahjörð sálmanna syngur og stendur um mennina vörð" Nú er hafin sú vinnuvika sem líklega líður hvað skjótast en verður samt hvað leiðinlegust. Jú það er rétt góðir hálsar, ég verð að vinna yfir jólin og rétt næ heim í jólamat og pakka á Aðfangadag en missi, annað árið í röð, af jólaboði fjölskyldunar sem haldið er að heimili Afa og Ömmu á Kjartansgötu 5 í Borgarnesi. Og nei þér er ekki boðið nema þú sért afkomandi þeirra góðhjóna eða náinn ættingi.

Ég hef eitt dögunum frá síðasta pistli, mestmegnis í jólaundirbúning ýmiskonar. Tuskur og ryksugur hafa komið þar talsvert við sögu, eins líka pappír og límband svo ekki sé minnst á þónokkra metra af jólaseríum. Ég vísiteraði líka nokkra góða félaga. Síra Ólafur StrÁgúst naut návista við mig á meðan við rústuðum tvem lítrum af Mix, Dippas Cheese (Warm) Dip og poka af Doritos yfir Hringadróttinssögu, Tveggja Turna Tali. Einnig eiddum við Risinn dágóðum tíma saman, reyddi hann fram nokkra góða öllara og kann ég honum mikla þökk fyrir. Því miður gafst mér ekki stund til þess að heimsækja Kotbóndan Sigurð Heiðarr og hans fjölskyldu en úr því mun ég reyna að bæta þegar ég kemst í frí. Sunnudagurinn fór svo í ægilegt afslappelsi. Nokkrir góðir sjónvarpsþættir fengu áhorf, svo byrtist Borgastóðið og við örkuðum niður Laugaveginn og lá leið svo okkar á KFC þar sem við átum í boði Mútter. Í alla stað hin besta helgi.

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 18:24

 
"Skipulagt kaos, skipulagt, skipulagt, skipulagt kaos." Þannig er nú það góðir hálsar, ég er enn á faraldsfæti og er nú kominn suður í borgarbraginn. Fyrir höndum er leikur þar sem dómgæslukrafta minna er þörf en það munu mætast HK og B lið Ármanns/Þróttar. Skil nú reyndar ekki í leiktímanum, korter fyrir tíu á fimmtudagskvöldi, en það er vissulega margt skrýtið í kýrhausnum.

Ég sá lokaþátt Survivor nú á þriðjudagskvöld. Sá þar unga konu ættaða frá Puerto-Rico bera sigur úr býtum og var hún vel að því komin, í það minnsta samglöddust allir innilega með henni og kannski ekki skrýtið því hver vill vera vondur við einhvern sem er nýbúin/n að eignast miljón dollara (það gera 72.560.000 íslenskar krónur! skv. núverandi gengi bandaríkadals eins og það er skrá hjá Seðlabankanum). Ég hélt reyndar með stóra bangsanum Rupert en hann missti af lestinni rétt við endamarkið.

Ég hef löngum verið áhugamaður um klósettferðir. Fáir staðir bjóða upp á jafn marga möguleika og baðherbergi. En í einni slíkri ferð nú á útmánuðum þá breytti ég um skeiniaðferð og fækkaði notuðum blöðum í hverri skeiningu. Í all mörg ár hef ég brúkað 12 blöð í hvert sinn og gerir það u.þ.b. 1440 fersentrimetra eða 0,144 fermetra. Þrisvar sinnum í hverri klósettferð gerir 4320 fersentrimetra eða 0,432 fermetra. En eftir að ný aðferð var tekin upp þá eru þetta einungis 7 blöð í hverja skeiningu, eða 840 fersentrimetrar og 0,084 fermetra. En það gerir 41,6% minni pappírsnotkun hjá mér. Ágætis framlag frá einum manni til verndunar skóga í heiminum.

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 21:08

 
"Ég fer alltaf yfir um jólin, allt þetta peninga útlát" Sko minn, nú hef ég lokið við jólagjafainnkaup og er meira að segja búinn að pakka nokkrum inn líka. Á bara hreinlega ekki orð yfir eigin dugnað. Dagurinn í gær og dagurinn í dag hafa að mestu leiti farið í búðarráp, spekúleringar og spádóma, en nú er því lokið og er ég ákaflega sáttur við þær gjafir sem ég hefi keipt ættmennum mínum tilhanda. Ég held meira að segja að flestir, ef bara ekki hreinlega allir, þeirra sem við gjöfunum taka verði ákaflega ánægðir með þær líka.

Nú sit ég hér við tölvugarminn minn og er að brenna diska með ýmissi tónlist til þess að hafa með mér í bílnum, ég fann nefnilega ágætis geisladiskatösku í Rúmfatalagernum á fyrirtaks verði. Svo nú er ég að brenna talsvert af því efni sem ég fann á DC++. Annars liggur fyrir mér að bruna suður í Garðabæ og sjá þar leik heimamanna í Stjörnunni gegn voru ástsælu Sköllum. Síðan heim í heiðardalin.

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 18:29

 
hmm tók prófið í þriðja skiptið og nú ýtarlegri útgáfu og niðurstaðan varð nákvæmlega sú sama og í fyrstu tilraun svo meirihlutinn ræður.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 17:39

 
"Fallinn með 4,9 eitt hræðilega skiptið enn."

Tók þetta próf sem Herramennirnir hafa greynilega eytt nótinni í að taka. Tók prófið tvisvar og fékk fyrst þessar niðurstöður:





Var ekki alveg sáttur svo ég tók það aftur og þá varð útkoman svona:





Ekki enn alveg sáttur, spurning hvort ég reyni aftur.

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 13:19

 
"Er ekki tími til kominn að tengja? Er ekki tími tilkominn að tengja? Tengja, tengja, tengjaaa!"

Þá er ég kominn aftur í höfuðborgina, að vísu bara í stutt stopp, stefni að því að fara uppeftir aftur á miðvikudagsmorgunn. Ég er búinn að vera býsna duglegur bara, laufabrauð var flatt út, skorið og steikt á laugardag og gluggar þrifnir og húsgögn færð í dag (sunnudag, enn og aftur er ég röngum meginn við miðnættið). En á morgun (mánudag) þá hyggst ég leggja land undir gúmmí (bæði dekk og skósóla) og versla jólagjafir til handa því ágæta skyldfólki sem eru þess heiðurs aðnjótandi að fá frá mér gjöf. Sem sagt allt eðlilegt miðað við árstíma.

Ég hef brotið heilan talsvert um frelsi á internetinu. Staðreyndin er nefnilega sú að þó að internetið sé nú að nálgast (ef ekki komið yfir) fermingu þá eru enn tiltölulega fá lög sem ná yfir þá hluti sem þar fara fram. Reyndar er ýmislegt þannig á netinu að yfir það ná lög sem upphaflega gerðu ekki ráð fyrir netinu, má þar nefna t.d. lög um höfundarrétt. En þau lög sem líklega eru hvað mikilvægust fyrir internetið eru lög um málfrelsi. Það er nefnilega svo að texti er lang fyrirferðarmestur af því efni sem á netinu er að finna og lang mestur hluti hans (það er mín tilfinning a.m.k.) er persónulegur og bundinn ákveðnum höfundi/um. Nærtækasta dæmið um slíkt eru að sjálfsögðu Vefbókarsíður (e. bloggs) þar sem fólk er að tjá sig um menn og málefni, nú eða bara hvað það eina sem því dettur í hug. En ég er ekki viss um að margir þessara ágætu höfunda geri sér grein fyrir því að samkvæmt lögum þá má ekki láta allt flakka á slíkum síðum. Þetta er jú opinber vetvangur og hverjum sem er heimilt og frjálst að heimsækja síðurnar og lesa það sem þar er ritað. Ég er mjög langt frá því að vera nokkur lagaspekingur en mér finnst þetta þó meika sens svo maður grípi nú til ófágaðs máls. En hvar eru mörkin dregin? Eigum við að búa við jafn "stranga" löggjöf og fjölmiðlar eða getum við leyft okkur meira í krafti persónulegs málfrelsis. Ég er á því að hverjum sem er, er heimilt að hafa þá skoðun sem honum sýnist og sé heimilt að tjá hana. En á móti kemur að það er ekki sjálfgefið að skoðunin eigi nokkurn rétt á sér sem slík né að hún hafi nokkurn rétt á því að heyrast opinberlega. Dæmi: Fyrir einhverjum árum var tekið viðtal í DV við þáverandi formann Þjóðernissinnafélags Íslands (man ekki nafnið nákvæmlega) þar sem hann tjáði skoðanir sínar á m.a. útlendingum, þá sérstaklega svertingjum. Hann var á þeirri skoðun að öllum svertingjum ætti að vera óheimilt að setjast að á Íslandi vegna þess að þeir (sem þjóðflokkur ef svo má að orði komast) væru latir ónitjungar upp til hópa og bennti á almennt ástand mála í Afríku máli sínu til stuðnings.

Í kjölfar þessa viðtals varð gífurlegt fjaðrafok þar sem menn skiptust nokkurnveginn í tvennt, með og á mót því að DV hefði verið heimilt að birta viðtal með svo skýrum kynþáttafordómum. Reyndar var manninum, Hlyn Frey Vigfússyni síðar stefnt fyrir þessi ummæli sín og var hann sekur dæmdur. Eða eins og dómur Hæstaréttar segir:

"Fallast ber á það með héraðsdómi að ummæli ákærða í DV 17. febrúar 2001 séu alhæfingar, sem ekki séu studdar neinum rökum, enda munu vandfundin rök fyrir yfirburðum á grundvelli kynþáttar. Enda þótt ekki verði fullyrt að orðið negri sé út af fyrir sig niðrandi í íslensku máli verður, þegar dagblaðsviðtalið er lesið í heild og ummæli ákærða virt í því samhengi, að telja að með þeim sé leitast við að upphefja hvíta menn á kostnað manna af öðrum litarhætti með háði, rógi og smánun. Ummæli ákærða fela því í sér háttsemi sem fellur skýrlega að verknaðarlýsingu 233. gr. a almennra hegningarlaga. Lagaákvæðinu er ætlað að koma í veg fyrir kynþáttamisrétti og kynþáttahatur og er markmið þess því lögmætt og þær skorður sem það setur tjáningarfrelsi nauðsynlegar og samrýmast lýðræðishefðum. Verður því niðurstaða héraðsdóms um sakfellingu ákærða staðfest með skírskotun til forsendna hans að öðru leyti. "

233. gr. a almennra hegningarlaga hljómar svo:

"[233. gr. a. Hver sem með háði, rógi, smánun, ógnun eða á annan hátt ræðst opinberlega á [mann eða hóp manna]1) vegna þjóðernis þeirra, litarháttar, [kynþáttar, trúarbragða eða kynhneigðar]1) sæti sektum …2) eða fangelsi allt að 2 árum.]3)"

S.s. enginn getur bannað manninum að hafa skoðunina, en hann má bara ekki tjá hana opinberlega.

Ég get ekki annað sagt en að þessu sé ég sammála að öllu leiti.

En ef ég beini sjónum mínum að löglegu efni og skoðunum. Er ekki öllum frjálst að hafa á síðum sínum tengla á hverja þá síðu sem honum sínist, svo fremi sem að sú síða innihaldi ekki ólöglegt efni. (Spurning hvort tengill minn til Mr. Mario sé þá ekki lögbrot, ef skoðaðir eru pistlar hans um rasisma?) Ég lýt svo á, og það sem meira er, ég lýt einnig svo á að mér sé heimilt að vísa til þess efnis sem aðrir hafa sett á vefinn, þó svo að það geti talist ólöglegt, sbr. að DV virtist ekki bera neina ábyrgð á því sem Hlynur Freyr sagði í blaðinu. Svo er það náttúrulega bara mat hvers og eins við hvað hann vill láta bendla sig.

Í framhaldi af þessu þá kviknar hjá mér önnur spurning. Getur sá sem vísað er til, krafist þess að tengillinn sé fjarlægður? Segjum sem svo að ég hafi á minni síðu tengla á bæði KKI.is og KSI.is. Getur annar hvor þessara aðila, krafist þess af mér að ég fjarlægi tengil til þeirra vegna þess að þeir vilji ekki láta sitt efni tengjast efni hins á nokkurn hátt? Ég held að það sé af og frá. Báðir aðilar halda úti opinberu vefsvæði sem er öllum opið og umferð er frjáls um. Og ég sem eigandi annars opinbers vefsvæðis er í fullum rétti að vísa mínum gestum á báða þessa staði. Hitt er svo aftur annað mál að ég gæti að sjálfsögðu orðið við óskum þess sem krefst þess að tengill á sig sé fjarlægður, en mér er það ekki nokkur skilda.

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 01:09

 
Af mér er það að frétta að ég er enn í sveitasælunni og kann því ágætlega. Það er hvurjum manni hollt að komast öðru hvoru undan stórborgarbragnum og getað upplifað dulitla víðáttu í bland við tandurhreint loft. Mr. Jones minntist á það í pistli hjá sér ekki alls fyrir löngu að sér þætti hin nýja ritstjórnarstefna DV, hvað varðar nafnbirtingar meintra glæpamanna, ekki nægilega sniðug. Þessu hafa þeir DV menn svarað, og í leiðara blaðsins í dag (fimmtudag, já btw þá er þetta pistill fimmtudagsins bara skrifaður röngu meginn við miðnættið) rekur Illugi Jökulsson röksemdir þeirra fyrir nafnbirtingum glæpamanna. Sérstaklega er þar um rætt mál meints barnaníðings á Patreksfirði. En megin rök Illuga eru á þann veg að allar þær upplýsingar sem fyrir lágu um manninn og störf hans gera það að verkum að hjákátlegt væri að nefna hann ekki á nafn. Maðurinn sé vel þekktur á Vestfjörðum og að betra sé að koma hreint fram (þ.e.a.s. blaðið) og segja hreinlega nafn mannsins. Hin ástæðan er sú, að sögn Illuga, er sú skoðun þeirra ritstjóranna að sú hef sem skapast hefur í íslenskum fjölmiðlum hvað varðar nafnbirtingar meintra sakamanna sé slæm og henni beri að breita í átt að þeim hefðum sem ríkja í nágrannaríkjum vorum. Einnig minnist hann á ásakanir fólks um að með nafnbirtingu séu fjölmiðlarnir að gerast dómarar og böðlar. Hann mótmælir því harðlega og segir að allir ábyrgir fjölmiðlar reyni að fjalla hlutlaust um svona mál, en hver og einn hafi fulla heimild til að mynda sér skoðun á málinu og að það sé ekki á ábyrgð fjölmiðla hver sú skoðun sé.

Ég er að mörgu leiti sammála þessu. Ég er sammála því að rétt er að breyta þeirri viðteknu hefð að birtist nafn sakamanns í fjölmiðli þá sé hann sekur. Sú hefð er ekki sköpuð af fjölmiðlunum sjálfun nema óbeint og að því leiti að nöfn hafa hingað til ekki birst nema búið sé að dæma menn seka. Því virðist sem að við meðtakendur frétta fjölmiðlanna séum farin að setja ósjálfrátt samasemmerki milli nafnbirtingar og sektar. Þessu viðhorfi er full þörf á að breyta. En hitt er svo annað mál, hvort rétt sé að einkalíf fólks sé skert með þeim hætti sem gert er þegar nöfn þeirra eru birt í sambandi við sakamál. Ég hef ekki neina ákveðna skoðun á þeim hluta, reyndar hef ég hana en get bara ekki komið henni í orð. Þetta er meira í ætt við tilfinningu. Sem dæmi þá fannst mér ekkert athugavert við það að birta nöfn og andlit drengjanna sem rændu Bónus en ég er mun meira hikandi hvað þennan meinta barnaníðing áhrærir. Hitt er svo annað mál, að það má draga nokkrar ályktanir um sekt eða sakleysi mannsins af þeim aðgerðum sem lögreglan stóð í. Ég stórefa að hún hafi haft fyrir því að fá liðsauka úr Reykjavík og ráðist að jafn þektum (og jafn vel liðnum skv. öllu) manni í bæjarfélaginu án þess að vera mjög vissir í sinni sök. Það er kannski enn ein ástæða þess að við íslendingar álítum flesta seka sem handteknir eru fyrir stórglæpi, við erum vanir því að þeir séu það.

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 01:12

 
"Ég er frjáls eins og fuglinn, flogið næstum ég gæti, ekkert er mér til ama, allt hjá mér vekur kæti, ég er frjáls" söng Jón Kr. Ólafsson frá Bíldudal eitt sinn fyrir margt löngu. Hann er nú einna helst þekktur fyrir ógurlegt plötusafn sitt sem hann hefur til sýnis heima hjá sér á Bíldudal.

Annars er ég nokkuð sammála textabrotinu, ég er frjáls. Ég er á leiðinni heim í föðurhús og ætla mér að dveljast þar eitthvað frameftir vikunni og næstu viku líka, við jóla hitt og jóla þetta. Enda mitt eina tækifæri til að upplifa jólin af einhverju viti, þar sem ég verð að vinna jólavikuna. Það eru ágætar líkur á því að ég verði því ekki mjög duglegur við vefbókarfærslur, þar sem tölvusamband móður minnar og föður, við umheiminn er slitrótt og leiðinlegt, en þó er aldrei að vita. Í ferð þessari hef ég ýmislegt í hyggju. Ég hyggst heimsækja mikið af merkismönnum, svo sem eins og Risann, Fjölskylduna á Ferjubakka 2 (neðri hæð), stórmeistarann Ólaf Ágúst og svo að sjálfsögðu Kaðlakotsbóndann Sigurð Heiðarr, frú hans og son. Vísiteringar verða því í hávegum hafðar.

Ég hef líka í hyggju að iðka smá masókisma. En fyrir þá sem ekki vita, þá er móðir mín Satisti af guðs náð. Hún hefur háskólagráðu í þukli (eins og pabbi orðar það) en að mínu mati ætti gráðan að vera í kvöl og pínu. En á íslensku útleggst starfsheit móður minnar sem Sjúkranuddari. Ég er farinn að þjást svo illilega af vöðvabólgu og öðrum slíkum kvillum svo að nauðsynlegt er að fá ráðna bót á. Slíkt ferli inniheldur, eins og áður var minnst á, töluvert magn sársauka, en ef hægt er að þola hann, þá eru bætur meinanna ríkulegar.

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 19:34

 
"You scumbag, you magget, you cheap lousy faget. Happy Christmass you arse, I pray to god it's our last." Svona hljómar ein lína í ákaflega skemmtilgur "jólalagi" sem nefnist Fairytale of New York, en það flytur hljómsveitin Pokes og Kirsty heitin McCall. Þetta er nú ekki lína sem lýsir mínu sálarlífi eða skapi mínu í dag, heyrði þetta ágæta lag í útvarpinu og þá rifjaðist þessi skemmtilega setning upp fyrir mér.

Ég er almennt í sérdeilis príðilegu skapi. Ég þarf ekkert að vinna meir í 12 daga, fyrr en Mánudagsmorguninn 22. desember og ég er í skýunum yfir þeirri staðreynd. Ég las athyglisverða grein í Mogganum í dag. Þar var blaðamaður að fjalla um stríð og andstöðu sína við þau. Mér fannst afar athyglisverður sá punktur að hún hefði eiginlega ekki gert sér almennilega grein fyrir því hversvegna stríð væru svona andstyggileg (frá rökfræðilegu sjónarmiði, ekki dauða og blóði og slíku, það er sjálfgefið) fyrr en hún steig aðeins út fyrir blaðamannin og kenndi 5 ára krökkum í einn dag.

Börn eru æði hvatvís og gera mjög gjarnan hluti án þess að leiða hugan nokkru sinni að afleiðingunum. Það gerir það að verkum að kennari/þjálfari/umsjónarmaður/foreldri, þarf að vera nokkuð naskur við bæði við sáttagjarðir, en miklu heldur við að varna ofbeldisfullum hvötum útrás með forvörnum. Margir gera sér kannski ekki grein fyrir því en börn taka rökum ótrúlega vel, ef sá sem er að rökræða við þau setur sig í þeirra spor og rökræðir á þeirra plani. Og á þessu plani er ekki nokkurt vandamál að sýna börnum fram á hvaða akk þau hafa af því að öllum komi nú vel saman, að hægt sé að deila hlutum á milli og mikilvægi þess að biðja um fyrirgefningu vorra skuldunauta. Þetta viðhorf höfum við flest tamið okkur, svo að við getum virkað í samfélagi því sem við búum við. Á einstaklingsgrundvelli er þetta ekki yfirstíganlegt vandamál, en allt annað er uppi á teningnum þegar við komum saman sem þjóðir á alþjóðlegum vettvangi. Einhversstaðar stendur að fólk sé fífl og að greind hóps sé aldrei meiri en heimskasta meðlim hans. Þetta virðist svo sannarlega eiga við margar þjóðir (þ.m.t. íslendinga) því það er ótrúleg heimska sem virðist ráða gjörðum þeirra. Kannski er það ekki heimska, kannski er það hvatvísi. Að mjög mörgu leiti geta þjóðir heims líkt sér við börn, því jafnvel þær elstu eru vart komnar að tvítugu (sé miðað við hlutfall af sögu mannsins). En ef þjóðir heimsins eru börn, lík mannanna börnum, þá vitum við að vel er hægt að koma fyrir þær viti ef finnst einhver sem getur kennt þeim sömu rökleiðslu og börnunum hér að ofan. En því miður þá búa þjóðir heims ekki (enn) að einhverjum sem getur tekið að sér hlutverk uppalanda.

En þangað til að einhver kemur fram á sjónarsviðið (eða að börnin þroskast nægilega af sjálfstáðum) þá býr mannskeppnan við þá staðreynd að flest deilumál eru leist með ofbeldi, og þar sem þjóðir deila, eru stríð. En ekki er nóg að heimsmynd vor sé ekki sú glæsilegasta, heldur þá erum við óskaplega dugleg við að eyða sjálfum okkur innanfrá. Tökum bara sem dæmi barnaníðinga, eins og þann sem virðist hafa herjað á Patreksfirði. Ég gæti nokk auðveldlega fært fyrir því ágæt rök að einn svona maður geti eitrað heila þjóð og því sem næst komið af stað stríðum með sínum eitruðu fingrum og rottna heila. En ég hef ekki orku í að hugsa um slíkt núna, svo ég segi þetta gott.

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 22:07

 
"Nú er ég klæddur og kominn á ról, Kristur Jesú veri mitt skjól" Nú er karl kátur eða svo gott sem. Mættur til vinnu eftir erfiða nótt. En byrjum nú á byrjuninni. Sunnudagur tók hús á mér rétt um hádegi með von um dómgæslu. Brá mér upp í Austurberg og dæmdi tvo leiki. Seinni leikurinn var sérstaklega skemmtilegur þar sem í báðum liðum voru menn sem ég þekki allvel. Öðru meginn var góður félagi minn úr Háskólanum, Jón Björn og stýrði hann Stjörnumönnum af mikilli röggsemi. Hinu meginn var mættur yfirmaður minn elskulegur. En sá galli var á gjöf njarðar að ég var einn um að dæma þennan leik. En þetta tókst nú samt svo vel að elskulegur yfirmaðurinn gerði sér spes ferð til mín í dag til þess að tilkinna mér að ég væri "drekinn", hvað sem það nú þýðir.

En eins og áður sagði þá hef ég verið í vinnunni í dag og hefur hann gengið ágætlega fyrir sig. Sérstaklega vegna þess að hann er einungis annar af tveim sem ég þarf að vinna í vikunni. Ég er mjög ánægður með þetta. Fékk líka skemmtilegan pistil frá Viðarssyni Kára skemmtilegar pælingar hans um jól og Disel gallabuxur. Spurning hvort þetta gæti ekki orðið efni í fyrstu vefbókarfærslu piltsins, ég hyggst í það minnst róa á þau mið.

Ég hef bætt við enn einni vefbókinni. Nú er það hinn mikli Rúntari og er hann boðinn hjartanlega velkominn.

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 17:28

 
"I'm a poorl lonesome cowboy, a long way from home" já nú er það þunnt. Heldur endaslept gleði á föstudaginn. Keilan mjög fín en lítið líf þar á eftir. Ég er búinn að eyða deginum nær eingöngu fyrir framan tölvuskjáinn. Horfandi á Star Trek, Blackadder og aðra slíka snilld. DC++ er uppfinning beint gefinn frá Guði. Nú hef ég ekki meira að segja, er að hugsa um að koma mér í bólið.

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 02:02

 
"Ég bý í sveit, á sauðfé á beit, og sællegar kýr út á túni, sumarsól heit, sem vermir nú reit en samt má ég býða' eftir frúni" syngur Villi Vill með Mannakornum. Ég hef átt, og á, frændur og frænkur sem komin eru töluvert fram yfir fermingu en hafa samt ekki gengið út, þ.e.a.s. nælt sér í maka. Geldkarlagen kallaði hún langamma (sjá undir erfikvæði) mín heitin þetta. En nú berast mér þær fréttir vestan úr sveitum að út sé genginn frændi minn einn á fertugsaldri. Ég hef þetta nú bara eftir einni heimild enn sem komið er (hér) og byrti því engin nöfn né heldur fullyrði nokkuð, en ef satt er þá hefur þetta töluverð áhrif á mig.

Í fyrsta lagi þá sýnir þetta að ég þurfi engu að kvíða, menn ganga út á öllum aldri, sem er ákaflega hressandi staðreynd og upplífgandi fyrir mig. Í annan stað þá setur þetta smá pressu á mig þar sem ég fer nú að verða með seinni skipum í útgöngu og er sú staðreynd ekki eins hress og langt því frá að vera upplífgandi. Ég sé að meiri þunga og breyttra áherslna er þörf í kvennamálum mínum, ætli einkamál sé enn við lýði...

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 18:47

 
"Ef ég ætti, fleiri stundir, fleiri mínútur, fleir orð, fleiri nætur fyrir þig" Upphaf uppáhalds lags míns með Sálinni og eitt fallegasta ástarljóð sem ort hefur verið. Ásamt Þóru og Tveim stjörnum Meistarans.

Nú er ég meir, svo meir að hæglega væri hægt að brúka mig í kótilettur. Ég var nefnilega að horfa á bestu kvikmynd sem gerð hefur verið. Þetta eru stór orð, ég veit, en af mínum bæjarhól, þá eru þau dagsönn. Forrest Gump heitir maður um fertugt sem upplifað hefur ótrúlegustu hluti og ég varð þeirrar ánægju aðnjótandi að fá að fylgjast með æfihlaupi hans. Ég segi það satt, ekki nokkur mynd fer með mig í þvílíkan tilfinningarússíbana. Maður byrjar í vorkun, fer svo upp fjölmargar hæðir og niður í dimmustu dali, mörgum sinnum og endar svo í sátt, sem er uppfull af von og hamingju. Ég ætti orðið erfitt um mál, ef ég væri ekki pikkandi. Það er ekki oft sem ég felli tár, en við áhorf þessarar myndar þá kemur ætíð eitt, stundum fleiri, og alltaf á sama staðnum. Þar sem Forrest flytur einræðu og sína hinnstu kveðju yfir leiði Jenny. Átakanlegt og þó Tom Hanks hefði aldrei gert nokkuð annað í kvikmyndum, fyrr eða síðar, þá væri þetta atriði nóg til þess að gera hann ódauðlegan. Mig setur hljóðann...

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 04:53

 
"Love struck, I've fallen for a lamp post, givin' her my outmost, givin' her my deepest feelings" Jæja gott fólk, er ekki tími til kominn að þið ágætu vinir, ættingar, kunningjar og aðrir sem ég stunda lestur hjá, farið nú að rita nýja pistla. Mig er farið að lengja eftir góðum pistli frá mönnum eins og Skallanum, Rauðtoppi, Ollu systur, Herramönnunum Jones og Mario, Gribbu og Múttu. Vinsamlegast takið nú til við hripanir svo ég hafi eitthvað við að vera á netinu. Annars má ég ekki vera að þessu núna, þarf að fara suður til Njarðvíkur að sinna dómgæslu.

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 17:49

 
"I see trees of green, clouds of white, dog blessed day, ducks say goodnight and I think to myself, what a wonderful world" Louis Armstrong söng þetta á sínum tíma og ég hefi sjaldan heyrt sannari orð töluð, nema nátúrulega þegar ég er í þunglyndiskasti, en hvað um það. Nifteindin er mætt, sem og Brennuvargurinn Brjálaði og eru þau bæði boðin innilega velkomin, sérstaklega Nifteindin því hún sagði svo fallega hluti um mig í síðasta pistli sínum.

Annars er ég mættu til vinnu, enn og aftur, SURPRISE! Magnað hvað maður segir sjaldan nei, en hvað um það þetta eru tólf tímar og slatti af aur í vasan. Ég hef svo sem ekkert meira að segja núna, er bara orðinn óþreygjufullur eftir því að komast heim, so without further adoo...

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 04:48

 
"Slá í gegn, slá í gegn, þú veist ég þrái að slá í gegn, af einhverjum völdum, hefur það reinst mér um megn" þetta eru nú varla orð að sönnu, því mér var heilsað (oftar en einu sinni) í dag með orðunum, "hva bara frægur?!?" Ég vissi nú vart hvaðan á mig stóð veðrið og hváði mjög og klóraði ótt og títt í skallann minn. Jú hvað haldiði, einhver snillingurinn hefur víst séð sitthvað broslegt við æskuminningu mína um Hebba í sveitinni og látið meistaranna á Batman vita. Ég hef á tilfinningunni að hlegið hafi verið dátt að mér, en ekki alveg eins mikið með mér.

Þetta þýddi að sjálfsögðu að heimsóknir til mín jukust talsvert, og hefur talningarmeistarinn tikkað inn rétt tæplega 1000 heimsóknir! Þetta eru enn og betri fréttir, því nú hef ég svo gott sem jafnað Risann í heimsóknafjölda. Ég verð nú reyndar að viðurkenna það, að aðdáun mín á Hebba kallinum, eins og henni var lýst í gær, er ekki alveg sannleikanum samkvæm. Vissulega hef ég mjög gaman að kallinum, en tilgangur síðasta pistils var sá að hvetja einhvern dyggra lesenda minna til að tilkynna um þetta til annaðhvort Tilverunar eða Batman. Það er ekki oft sem stórkallaplön mín ganga upp, en í þetta skiptið þá tel ég mig hafa rétt á því að segja, Muhahahahaha.

"Illa hef ég heldur farið,
með Herbert bestann sveina.
Ekkert illt það get ég svarið,
með öllu þessu meina."

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 02:29