Konráð J. Brynjarsson

 
"Á Þorláksmessu borðum skötu, falalalala lala lala." Ég reyndar læt allt skötuát eiga sig enda er sá matur dauður í meira lagi og ég ekki vanur að snæða látinn mat. Það er brostið á með stórhríð og óhemjuskap og ekki hundi út sigandi. Vinnudagur er að kveldi kominn og farið að hylla undir heimferð hjá mér. Ég væri að ljúga ef ég segðist ekki hlakka gríðarlega til þess að losna út, verð bara að segja það að fátt í heiminum er jafn niðurdrepandi eins og vinna á Þolláki, nema ef vera skyldi að þurfa að vinna á Aðfangadegi. Ég slæ þetta allt saman út, ég fæ að vinna þá báða!!!!!!! Þetta nær nú ekki nokkurri átt. Mig er farið að hlakka ískyggilega til þess að komast heim í jólasteikina annað kveld. Ég veit líka að ég verð leystur út með gjöfum og verður matur þar ofarlega á blaði því karl faðir minn ætlar að sjóða sérstaka hangikjetsrúllu sem einvörðungu er ætluð mér og ekki nokkrum manni öðrum, thja nema þeim sem ég hef velþóknun á! Svo býst ég fastlega við að laufabrauð fylgi með í bunkum svo ekki sé minnst á afganga af svínasteik með baunum, sósu og tilhörandi meðbeslagi.

En í mestum hyllingum sé ég nú ból vort, hlýtt og gott. Þangað stefni ég mjög fljótlega eftir heimkomu og hyggst ég ei þaðan upp rísa fyrr en um 0600 í fyrramál. ZZZZZZZZzzzzzzzzz *HRJÓT*

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 18:14