Konráð J. Brynjarsson

 
Af mér er það að frétta að ég er enn í sveitasælunni og kann því ágætlega. Það er hvurjum manni hollt að komast öðru hvoru undan stórborgarbragnum og getað upplifað dulitla víðáttu í bland við tandurhreint loft. Mr. Jones minntist á það í pistli hjá sér ekki alls fyrir löngu að sér þætti hin nýja ritstjórnarstefna DV, hvað varðar nafnbirtingar meintra glæpamanna, ekki nægilega sniðug. Þessu hafa þeir DV menn svarað, og í leiðara blaðsins í dag (fimmtudag, já btw þá er þetta pistill fimmtudagsins bara skrifaður röngu meginn við miðnættið) rekur Illugi Jökulsson röksemdir þeirra fyrir nafnbirtingum glæpamanna. Sérstaklega er þar um rætt mál meints barnaníðings á Patreksfirði. En megin rök Illuga eru á þann veg að allar þær upplýsingar sem fyrir lágu um manninn og störf hans gera það að verkum að hjákátlegt væri að nefna hann ekki á nafn. Maðurinn sé vel þekktur á Vestfjörðum og að betra sé að koma hreint fram (þ.e.a.s. blaðið) og segja hreinlega nafn mannsins. Hin ástæðan er sú, að sögn Illuga, er sú skoðun þeirra ritstjóranna að sú hef sem skapast hefur í íslenskum fjölmiðlum hvað varðar nafnbirtingar meintra sakamanna sé slæm og henni beri að breita í átt að þeim hefðum sem ríkja í nágrannaríkjum vorum. Einnig minnist hann á ásakanir fólks um að með nafnbirtingu séu fjölmiðlarnir að gerast dómarar og böðlar. Hann mótmælir því harðlega og segir að allir ábyrgir fjölmiðlar reyni að fjalla hlutlaust um svona mál, en hver og einn hafi fulla heimild til að mynda sér skoðun á málinu og að það sé ekki á ábyrgð fjölmiðla hver sú skoðun sé.

Ég er að mörgu leiti sammála þessu. Ég er sammála því að rétt er að breyta þeirri viðteknu hefð að birtist nafn sakamanns í fjölmiðli þá sé hann sekur. Sú hefð er ekki sköpuð af fjölmiðlunum sjálfun nema óbeint og að því leiti að nöfn hafa hingað til ekki birst nema búið sé að dæma menn seka. Því virðist sem að við meðtakendur frétta fjölmiðlanna séum farin að setja ósjálfrátt samasemmerki milli nafnbirtingar og sektar. Þessu viðhorfi er full þörf á að breyta. En hitt er svo annað mál, hvort rétt sé að einkalíf fólks sé skert með þeim hætti sem gert er þegar nöfn þeirra eru birt í sambandi við sakamál. Ég hef ekki neina ákveðna skoðun á þeim hluta, reyndar hef ég hana en get bara ekki komið henni í orð. Þetta er meira í ætt við tilfinningu. Sem dæmi þá fannst mér ekkert athugavert við það að birta nöfn og andlit drengjanna sem rændu Bónus en ég er mun meira hikandi hvað þennan meinta barnaníðing áhrærir. Hitt er svo annað mál, að það má draga nokkrar ályktanir um sekt eða sakleysi mannsins af þeim aðgerðum sem lögreglan stóð í. Ég stórefa að hún hafi haft fyrir því að fá liðsauka úr Reykjavík og ráðist að jafn þektum (og jafn vel liðnum skv. öllu) manni í bæjarfélaginu án þess að vera mjög vissir í sinni sök. Það er kannski enn ein ástæða þess að við íslendingar álítum flesta seka sem handteknir eru fyrir stórglæpi, við erum vanir því að þeir séu það.

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 01:12