Konráð J. Brynjarsson

 

Dark shadow. Something has drawn you into darkness
in the past, and you're now trying to get out
of it. The darkness is already inside you, and
getting it out will be hard, but if you try,
maybe one day you can be who you want to be
again. Don't give in!!!

Please rate ^^


What kind of dark person are you?
brought to you by Quizilla

Right, veit bara ekki hvað nú skal segja.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 21:57

 

Morpheus


?? Which Of The Greek Gods Are You ??
brought to you by Quizilla

hmmm þetta passar déskoti vel!

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 21:52

 

You are Form 3, Unicorn: The Innocent.

"And The Unicorn knew she wasn't meant to
go into the Dark Wood. Disregarding the advice
given to her by the spirits, Unicorn went
inside and bled silver blood.. For her
misdeed, the world knew evil."

Some examples of the Unicorn Form are Eve
(Christian) and Pandora (Greek).
The Unicorn is associated with the concept of
innocence, the number 3, and the element of
water.
Her sign is the twilight sun.

As a member of Form 3, you are a curious
individual. You are drawn to new things and
become fascinated with ideas you've never come
in contact with before. Some people may say
you are too nosey, but it's only because you
like getting to the bottom of things and
solving them. Unicorns are the best friends to
have because they are inquisitive.


Which Mythological Form Are You?
brought to you by Quizilla

Alveg spurning...


skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 21:40

 

Nightmare Before Christmas!


What movie Do you Belong in?(many different outcomes!)
brought to you by Quizilla

Segir sig sjálft....er það ekki?

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 13:10

 
"What's love got to do, got to do with it. What's love but a seccond hand emotion?" Ágæt vinkona mín bað mig að taka þátt í könnun sem mamma hennar á að gera í Kennó. Ok ekkert mál sagði ég svo komu spurningarnar. "Hvað persónueiginleika villt þú að framtíðar maki þinn beri?" og "Hvað er Ást?" Já bara tvær litlar spurningar, ekkert mál. Jæja ég fékk þó dálítin umhugsunarfrest, og þarf ekki að svara fyrr en seinnipartinn á morgun.

Það vill reyndar svo til að ég hef velt þessu mjög fyrir mér, sérstaklega hvað ást sé eiginlega. Harsoðið þá er niðurstaða mín þessi: "Ást er sú tilfinning sem tvær manneskjur bera hvor til annarar og gerir það að verkum að hvor um sig er tilbúin að gera næstum hvað sem er (línan er breytileg eftir fólki) til þess að tryggja hamingju og velferð hinnar." Og í framhaldi af þessu þá skylgreindi ég líka að vera ástfanginn og að elska. "Að vera Ástfanginn er að óska þess að einhver ákveðin manneskja, sem þú elskar, elski þig." "Að elska er framkvæmd ástar, eða viljinn til að framkvæma ást." Þessar setningar eru þó "bara" heimspekilegar skilgreiningar mínar á ástinni og tengdum hugtökum, en ástin er náttúrulega ástand sem hver manneskja hlýtur að vilja komast í, því hún veitir svo mikin unað og vellíðan, en lykilinn að baka eigin vellíðan er vellíðan þess sem stendur þér næst. Best að hætta hér áður en út í ógöngur er komið.

En hvaða persónueiginleika vil ég að sá maki sem mun e.t.v. eignast, búi yfir. Það er ansi langur listi, og mest af honum eru hlutir sem manni dettur ekki í hug, fyrr en þá vantar. En ef ég reyni að búa til smá útgáfu af mínum lista hér þá gæti hann litið svona út:

Gott skopskyn og léttlyndi
Ákveðni
Lífsskoðanir sem svipa til minna (þurfa ekki að vera eins en t.d. votti og satanisti gætu aldrei fúnkerað saman)
Blíða og umburðarlyndi
Hæfileikinn til að gera grín að sjálfum sér
Gott gáfnafar (þá er ég ekki að tala um 10 í skóla(þó það sé ekki slæmt), heldur frekar góða almenna skynsemi)
Hæfileikinn til að hafa skoðun
Hæfileikinn til að mynda sér sjálfstæða skoðun og standa á henni og rökræða hana
Einhver sameiginleg áhugamál með mér
Heiðarleiki og gagnkvæmt traust
Hæfileikinn að kúra
og síðast en ekki síst þá þarf viðkomandi að vera ástfangin af mér og ég af henni.

Það eru alveg ábyggilega fleiri persónueinkenni sem ég vil hafa á tilvonandi framtíðarmaka, en mér dettur ekkert fleira í hug í bili. Svo er það náttúrulega spurningin stóra, er einhver til þarna úti sem uppfyllir skilyrðin? Ég held það...

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 22:55

 
"Ástin er yndisleg, ég geri það sem ég vil. Skildi maður verða leiður á því lengdar að vera til?" Ég held ekki, lífið er allt of skemmtilegt til þess að maður verði leiður á því, thja nema kannski ef maður lendir í því að verða ódauðlegur, en ég held að það sé vel hægt að jazza það upp, eins og Jones segir svo skemmtilega.

Ég heyrði í mútter í gær, alltaf gaman að spjalla við þá fínu frú (glott, glott). Hún var að segja mér af fundahaldatörn sem hrjáir hana um þessar mundir. Jæja hrjáir hana kannski ekki en gerir það allavega að verkum að sólarhringurinn mætti alveg innihlada fleiri klukkutíma, svo hægt sé að koma öllu fyrir í honum sem þarf að gera. Ofurkvendið móðir mín kann nú samt gott ráð við því. Bara að sofa minna og finna sér hómópata til að gefa sér undralyf svo maður haldist í gangi. Planið reyndar klikkaði aðeins þegar hómópatinn sagði henni að sofa meira, en það gerir ekkert til, mútta reddar þessu einhvernveginn, gerir það venjulega.

Ef allt gengur skv. þeim áætlunum sem ég hef gert, þá gæti vel farið svo að ég kíki í Borgarfjörðin einhverntíman í þessari viku. Allavega til að smella kossi á Binni litla frænda minn, sem verður fjögurra ára (!!!!) á fimmtudaginn. "Tíminn flýgur áfram og hann teymir mig á eftir sér, og litlu fæ ég um það ráðið hvert hann fer" Ef svo fer að mér takist að komast uppeftir, þá eru náttúrulega fleiri sem eiga inni vísiteringu. Arndís náttúrulega (nei það er ekki duld ásktona) og svo hann Óli Ágúst stórvinur minn. Enn sem komið er get ég þó ekki staðfest þetta, fer svolítið eftir bóngæðum núverandi (og bráðum fyrrverandi) vinnuveitenda.

Já það er s.s. staðfest, að ég mun í síðasta sinn yfirgefa minn vinnustað að morgni laugardagsins 3. apríl(!!!) eftir nákvæmlega (og upp á dag) 19 mánaða starf. Spurningin er bara hvort ég verði fyrir þann tíma búinn að fá annað að starfa við. Hef reyndar ágæta hauka í horni, sem eru þeir feðgar, afi minn og móðurbróðir, sem stýra Loftorku í Borgarnesi, en ég er búinn að fá vilyrði fyrir því að fá þar sitthvað við að vera á meðan á leit stendur, sem er mjög gott.

Svo það má segja að ég standi á krossgötum, spurningin er bara hvert haldið skal og hvort sú leið sé sú rétta. Fyrri spurningunni kem ég til með að svara fljótlega, en svar hinnar verður bara að koma í ljós. Er lífið ekki frábært!?!

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 12:51

 

You are Tank, from "The Matrix." Loyal
till the end, you spare no expense in ensuring
the well-being of others.


What Matrix Persona Are You?
brought to you by Quizilla

Well hmmm....

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 08:29

 
"Happy feet, I've got those happy feet, give them a low down beat and the begin dancing. 'Cause I've got hap hap happy feet!" Menn hafa verið að væna mig um nöldur og væl í síðasta pistli. Nú þá er best að svara þeirri gagnrýni með gleðiveislu. Ég var að horfa á feikilega skemmtilegan körfuboltaleik áðan. Þar áttust við Snæfell og Njarðvík í fyrstu viðureign sinni í undanúrslitum Intersportdeildarinnar. Leikurinn var harður og gríðarleg barátta frá fyrstu mínútu og eftir smá sveiflur þá kláraði Snæfell leikinn í fjórða leikhluta, þrátt fyrir að Brenton Birmingham, leikmaður Njarðvíkur, hafi skorað rúm 30 stig bara í seinni hálfleik(!!!!) hvernig sem það er hægt. En eins og áður sagði þá kláruðu Hólmarar leikinn með 10 stiga sigri, 97-87, en í liði heimamann fór Grundfirðingurinn Hlynur Elías Bæringsson stórum, skoraði 15 stig og tók 24(!!!!!!!!) fráköst. Gríðarleg skemmtun, það er spurning að komast á eins og einn leik í seríunni.

Var að horfa á þátt á Sýn sem heitir Alltaf í boltanum og þar var verið að ræða við tvo Bandaríkjamenn sem spila með liði Fullham. Ég hjó sérstaklega eftir einu, þeir hafa rosalega lítið smitast af breskum knattspyrnutalanda, tala t.d. ennþá um 'soccer' í stað 'football'. En það sem mér fannst einnþá undarlegra/skemmtilegra var að á meðan heimamenn tala um úrvalsdeildina Bresku sem 'the Premiership' þá töluðu kanarnir um 'EPL' (English Premier League, en hún heitir það víst formlega), trúir sínu þeir Amerísku, en eins og allir vita þá heita flestar (ef ekki hreinlega allar) íþróttadeildir einhverjum skamstöfunum í henni Amríku. (NBA, NHL, NFL, MLB, MLS, NCAA, WNBA, CBA o.s.frv.) Mér fannst þetta nokkuð sniðugt og merkilegt að sjá svona svart á hvítu, hversu ólíkt sama tungumálið getur verið, allt eftir því hvar það þróast og spurning hvort að lokum verði þessar mállýskur að tveim ólíkum málum, eins og hefur orðið með norðurlandamálin, sem öll hófust á sama/svipuðum stað.

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 21:39

 
"Who are you, who who who who. Who are you?" Maður þjáist af ýmsum sökum, ég t.d. þjáist alla jafna af leti og öðrum slíkum kvillum, þjáist m.a. núna af magaverk. En ég þjáist líka vegna annars sem ekki hrjáir mig líkamlega. Ég finn t.d. gríðarleg oft til með þjáðu fólki, fólki sem er í aðstæðum sem fátt verður gert í, jú og líka hinum sem hafa grafið sér sína eigin gröf en hafa ekki komist upp. En eitt er það öðru hærra sem plagar mig núna undanfarið og það er fólk sem gert hefur sig heimakomið á tengslalista mínum á MSN. Ekki svo að skilja að einhverjir óprútinir hafi hakkað sig þangað inn, nei nei, ég hef persónulega samþykt hvern einn og einasta af þeim sem þar er. En nú í tvígang hef ég lennt í því að fólk, sem ég hef ekki þekt/vitað hver er, hafa óskað þess að fá hýsingu á mínu MSNi. Ég hef samþykt það í bæði skiptin, mest megnis og aðallega vegna ólæknandi forvitni (eitt enn sem hrjáir mig á stundum). Nú svo hef ég hafði spjall við viðkomandi og komið fram með þá réttlátu kröfu, að mér finnst, að fólkið geri grein fyrir sér, því ég sé ekki með það alveg á hreinu hvert það sé. Þessari kröfu hefur yfirleitt verið svarað með nokkuð jákvæðum hætti og ég fengið fornöfn viðkomandi en í bæði skiptin þá hafa þau ekki sagt mér neitt um það hver manneskjan er. Svo ég hef viljað fá að vita meira og þá einna helst hvernig stendur á því að þau hafi fengið emailinn minn og bætt honum á MSNið sitt. Við þessu hef ég aftur á mót ekki fengið eitt einasta svar heldur bara einhverja útúrsnúninga og undrunaróp þegar fólkið tók eftir hvaða mynd ég væri með uppi (sem er mynd af mér, so bring on the shots people!) og í annað skiptið þá fékk ég heillanga ræðu um elli mína, þegar ég kvaðst vera 25 ára gamall, en í það skiptið var um að ræða 14 ára stúlkubarn sem þó ég vera kominn full nálægt grafarbakkanum.

Þá kem ég eiginlega að punktinum, hvaðan fékk þetta (alveg ábyggilega) ágæta fólk addressuna mína (ég hef reyndar svar við því sem ég kem að síðar) og hvaðan fékk það þá hugmynd að ég væri sniðugur aðili til að tala við, svona bara upp úr þurru! Sko ég hef ekki verið feimin við að gefa upp tölvupóstfang mitt, það er m.a. að finna hér á þessari síðu (klikkiði bara á undirskriftina undir þessum pistili, þar sem stendur "Konráð J.") og á Egótrippinu mínu, sem og þá læt ég hana oft fylgja með á þeim spjallsíðum sem ég stunda, enda skrifa ég þar allt undir mínu eigin rétta nafni! Svo það að fólk þekki adressuna mína er kannski ekki svo undarlegt. En hvað fær e-ð bláókunnugt fólk til að halda að ég sé sniðugur spjallari. Ég er það að vísu (kalt mat) og yfirleitt alls ekki neitt dónalegur eða fráhrindandi en ég verð á fá að vita vissa hluti áður en ég helli mér út í gott spjall við fólk, sérstaklega þegar ég hef það ekki fyrir augunum. Ég hef lúmskan grun um að einhver sé að spila með mig og/eða fólkið sem villist inn til mín, það hefur gerst áður þegar Stórskallinn lét símanúmerið mitt í té ungri konu með rómantískan þankagang. Það var reyndar í góðu lagi, því sú stúlka lét greiðlega allar upplýsingar í té og við áttum nokkrar góðar samræður.

Ég vil því benda fólki á, að villist það inn á MSNið mitt að þá skuli það vera tilbúið að gera nokkra grein fyrir sér, annars nenni ég lítt við það að tala og fleygi því jafnvel öfugu út!

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 11:20

 
"Fram í heiðanna ró, fann ég bólstað og bjó, þar sem birkið og fjalldrapinn grær." Nú er komið að sögustund frá heimsókn tveggja ungra manna til Ameríkuhrepps. Þeir ungu menn eru gjanan nefndir Ragnar Risi og Bóbó Konráðs.

Ferðin hófst fimmtudaginn 4. mars á því að Risinn mæti til heimils vors að Tunguvegi 18. Eftir duliltlar útréttingar, snæðing á matsölustaðnum Uno við Skeiðavog, þá var ekið af stað á rauðri Mözdu, sem er í minni eigu, áleiðis til Keflavíkurflugvallar. Með í för var Viðarsson Kári en hann hugðist koma faratækinu aftur til Reykjavíkur og einnig hafði verið samið við hann um hívertingu þegar við kæmum til baka. Eftir tilheyrandi vesen við inn tékk og passa tékk og svoleiðis nokk, þá sátum við glaðir og kátir á barnum í Leifsstöð (sem skylda er þegar farið er til útlanda) og kneifuðum öl. Svo fór að lokum að við vorum kallaðir til flugvélar og tókumst á loft áleiðis til Minneapolis borgar í Minnesota fylki. Vegna hagstæðs gengis á tímanum (þó ekki þeim sem kendur var við Framsókn hér í denn) þá tók flugið ekki nema rúma klukkutíma. Við fórum af stað frá Íslandi rétt um fimm og vorum lenntir í Amríku rétt um sex, ekki slæmt það! Nú þegar við höfðum lent og komist frá borði þá tó á móti okkur prósessinn sá að komast löglega inn í landið. Við Raggi, verandi mjög krimmalegir, vorum teknir afsíðis af íturvöxnum lögreglumanni, sem vildi allt um okkar hagi vita. Við sluppum nú við latexhanskan þar en mikið var ég smeikur um að þurfa að afklæðast og láta leita á mér. Nú svo þegar því viðtali var lokið þá þurfti ég að láta athuga betur með mig því eitthvað sá tollvörðurinn athugavert við mig í tölvunni sinni (sem er geðveikt spúkí, þ.e.a.s. að það standi e-ð um mig í tölvum stjórnvalda í Ameríku) en við nánari grenslan kom í ljós að skv. kerfinu þá hafði ég ekki farið úr Ameríku eftir að ég fór inn þar síðast, sem var 1997 þegar ég millilenti þar á leið minni til Kanada eftir jól á Íslandi. Þessi máli var öllu reddað af tollverðinum C. Jones mjög almennilegum manni og ég komst heill í gegn um nálarauga Amerískra yfirvalda. Nú eftir smá rútuferð í Yellow School Bus frá vellinum að Millenium Hotel (downtown Minneapolis), um 7 eða 8 að staðartíma, þá leist okkur bakkabræðrum svo á best væri að fá sér snæðing. Vorum ekki í stuði til að takast á við mikla leit svo hugsuðum okkur bara að snæða á hótelinu. Nú við töltum okkur í matsalinn þar sem okkur er vísað til sætis og afhentir matseðlar. Svo þegar við rennum augunum yfir það sem í boði var þá fóru nú heldur að síga á okkur kjálkarnir, því að á matseðlinum var fátt sem okkur fannst sniðugt að snæða. Átti mataseðillinn helst heima á Borginni eða Holtinu og við ekki alveg að gera okkur í slíkum mat, nýlentir. Nú þegar þjóninn kemur svo þá tilkynnum við honum að við séum all snarlega hættir við að snæða og þegar hann ynnir eftir ástæðum þá segjum við honum bara að maturinn sé allt of "fínn" og ekki alveg það sem við höfðum hugsað okkur. Hann segjist skilja okkur mjög vel og bendir okkur á ófáa staði í nágreninu sem eru venjulegri. Við endum á pubb rétt hjá hótelinu sem heitir Brit's og er að breskri fyrirmynd. Þar snæðum við ágætis ostborgara og drekkum Stellu Artois af krana, eitthvað sem ég bjóst alls ekki við að finna í henni Ameríku. (Stella er Belgískur bjór) Okkur leist svo déskoti vel á staðinn að við ákváðum að borað þarna oft og iðulega, sem við og gerðum, 4-6 sinnum í það heila í ferðinni og oft bara til að fá okkur bjór Eftir þessa ágætu máltíð þá töltum við heim á hótel og ætluðum að glápa á eins og einn körfuboltaleik í imbanum, en það voru ekki liðnar nema 10 mínútur af leiknum þegar við vorum báðir sofnaðir!

Svo vöknuðum við báðir um 3 um morguninn, og töldum okkur vera orðna nokkuð út sofna, en náðum þó að treyna okkur svefnin fram til 7. Þá risum við upp við dogg og sáum að vetur konunugur hafði tekið völdin. Heilir 10 cm af jafnföllnum snjó. Okkur þótti þetta nú æði kómsíkt, hafandi verið í 9 stiga hita á Íslandi við brottför en kátínan átti eftir að verða enn meiri. Við kveiktum á imbanum og gláptum á morgunsjónvarp. Þar voru menn óðir og uppvægir yfir "snjóstorminum" sem geysað hafði og voru menn búnir að loka skólum vill vekk, hér og hvar í nágreninu vegna gífurlegs snjómagns. Við Íslendingarnir gátum nú ekki annað en hlegið að allri vitleysunni og fannst okkur þetta alveg prýðis dæmi um hversu vitgrannir Ameríkanar í raun eru. Svo eftir kjarngóðan morgunmat, sem samanstóð af steiktu ekki og beikoni og/eða pylsum (maður verður að prufa svona allavega einu sinni ) þá var haldið af stað í Mall of America. Þar röltum við um í góða 3 tíma og spanderuðum hægri vinstri. Við fjárfestum í stórglæsilegum leðurjökkum sem áttu að kosta $320 (22.400 kr.) en voru á gríðarlegri útsölu og kostuðu okkur $144 (10.080 kr.) Lambaskinnsleður, rosalega mjúkt og gott. Eftir þrjá tíma (og tvær hæðir af fjórum) þá vorum við gengnir upp til agna svo við héldum heim á hótel í leigara (en strætóbílstjórar voru í verkfalli í Minneapolis svo við urðum að fara allt með taxa) og gaufuðum fram á kvöld, en þá fór fyrsti leikurinn fram.

Leikurinn var náttúrulega upplifun út af fyrir sig. Þetta er rosalegt show hjá kananum, enda má engum leiðast sem í húsinu er. Fáklæddar klappstýrur spranga um sali og gólf (gullfallegar hver og ein og ákaflega efnislitlar ), lukkudýrið, sem hjá Minneasota Timberwolfs er úlfur sem heitir Crunch, sprangar um allt og gerir stormandi lukku. Menn að selja hnetur og bjór út um allt og endalaust af básum hér og þar, seljandi allt milli himins og jarðar. Við gátum brugðið okkur fyrir leik niður að gólfi og tekið myndir, sem við nýttum okkur í gríð og erg. Vorum reyndar gestameginn en það kom ekki að sök því að í liði Houston Rockets (sem var gestaliðið þetta kvöld) er kínverji sem heitir Yao Ming og er hann 7 fet og 5 tommur (226 cm) og var hann alveg prýðilegt myndefni. Þetta vissi maður svo sem alveg, en á sjá manninn standandi á sama gólfi og maður sjálfur er svolítið annað en að sjá hann í sjónvarpi eða ofan úr sal. Og við vorum á ferð með Pétri Guðmunds, manni sem er 218 cm að hæð en Yao þessi er höfðinu hærri, næstum því, en Pétur!!! Eftir leik var farið heim og drukknir nokkrir öl áður en haldið var til hvílu, tiltölulega snemma enda menn enn að jafna sig á tímamismun.

Nú á laugardaginn þá héldum við Ragnar af stað í verslun sem heitir Best Buy og er samskonar apparat og BT, held reyndar að BT sé eftiröpun af Best Buy. Þar keypti Ragnar 2 digital myndavélar (þó ekki báðar fyrir sig, heldur aðra handa systur sinni) og ég verlsaði eitthvað smávægilegt dótarí. Svo fór dagurinn bara í dútl og labbitúra um miðbæ Minneapolis og svona. En um kvöldið þá fór hópurinn í tveim limmóum(!!!) á leik í háskólaboltanum, þar sem mættust Universtiy of Minneasota (Golden Gophers) og PennState (eða Pennsilvanya State University). Þar var töluvert önnur stemming, mynnti um margt á körfuboltaleik á íslandi, ef frá er talin lúðrasveitinn sem lék allan tíman og sú staðreynd að það voru 14.000 manns í höllinni!!! En til samanburðar má geta að Target Center þar sem T.wolfs spila tekur rúmlega 19000 manns. Komst líka að því að þessi höll sem háskólinn á er byggð 1928 og er meðal 5 elstu íþróttaleikvanga Ameríku! Leikurinn var þó ekki mikið fyrir augað en fín uplifun enga síður. Svo var það náttúrulega bjór sem réði ríkjum um kvöldið og fór það svo að lokum að við enduðum 4 saman á hótelbarnum, ég, Raggi, Baldur og Snorri (tveir prýðisdrengir sem við kynntumst í ferðinni) sötrandi öl þar til barnum lokaði, sem var reyndar um tvöleitið, en ágætis fyllerí samt!

Sunnudagurinn var ágætur, rólegheit fram til 2 en þá fórum við í skoðunarferð um Target Center. Það var mjög athyglisvert og gaman. Eftir ferðina þá eyddum við tímanum saman 4 sötrandi öl fram að leik á Brit's. Seinni leikurinn var ekki síðri upplifun, en mun leiðinlegri körfubolti, enda tapaði Minnesota (já reyndar líka gegn Houston á föstudeginum). Eftir leik þá var ég orðinn svo ótrúlega orkulaus að ég meikaði ekki nema 1 öl og fór svo bara að sofa. Strákarnir djúsuðu eitthvað lengur frameftir. Nú á mánudeginum þá ætlum við Raggi að skella okkur aftur í Best Buy þar sem ég ætlaði að kaupa fermingargjöf handa Eiríki bróður. Við drifum okkur þangað strax klukkan 9 (Raggi þurfti svo í Mallið áður en við færum heim á hótel en rútan á flugvöllinn átti að fara klukkan 3) og ég keypti fína gjöf handa stráknum á góðu verði. Svo ætluðum við bara að hringja á leigara og drífa okkur í Mallið. Þá hafði náttúrulega snjóað á meðan við vorum þarna inni, við kiptum okkur nú ekkert upp við það og hringdum á leigubíl. Til að gera langa sögu stutta þá fengum við bíl eftir 1 og hálfan tíma og eftir að hafa labbað að hóteli sem var rétt hjá og fengið starfsfólk þar til að hringja eftir bíl fyrir okkur! Við vorum ekki mjög kátir svo vægt sé til orða tekið. En jæja drifum í okkur smá snæðing og Raggi keypti tvær NBA treyjur handa litlu systursonum sínum og svo heim á hótel í bíl sem beið fyrir utan, sem betur fer! Við vorum á góðum tíma, vorum vel tilbúnir þegar rútan kom og vorum í engu stressi á flugvellinum. Röltum um höfðum það næs. Flugið tafðist reyndar um klukkutíma vegna þess að einn af ferðafélögum okkar fékk einhvert kast í flugvélinni og því var hætt við flugtak og snúið aftur að flugstöðinni, en svo jafnaði hann sig og allt gekk vel fyrir sig eftir það.

Flugið heim tók nú dulítið lengri tíma, komumst af stað um 7 leitið á mánudagskvöld en vorum ekki lenntir í Keflavík fyrr en um 8 á þriðjudagsmorgun! Þannig að flugið tók 13 tíma skv. þeim útreikningum. Á vellinum beið vinur vor Kári eftir okkur, þreyttur eftir að hafa setið þar í rúman klukkutíma. Þannig fór um sjóferð þá og ég get ekki annað en tekið undir með Ragnari að svona ferð þarf maður að fara aftur. Bendi áhugasömum á síðu Ragga fyrir aðra útgáfu af sögunni.

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 21:23

 
"I want to be in America, I want to be in America!" Já góðir hálsar nær og fjær, til sjávar og sveita. Nú eru ekki nema 5 tímar þar til undirritaður verður sestur upp í flugvél á leið til Ameríku ásamt um 30 öðrum körfuknattleiksþyrstum íslendingum. Ég um Mig frá Mér til Mín hlakkar öllum til og mega menn bara velja hvaða persónufornafn þeir vilja hafa þarna fyrir framan. En þar sem ég á ekki von á því að komast í nettengda tölvu, (ég veit að það eru til netkaffihús, en á ekki endilega von á að ramba á eitt slíkt) þá verður lítið um ritanir hér. Nú svo virkar háttvirtur sími vor ekki í landi Sáms frænda, nema þeim hluta sem er á Laufásveginum (og þangað er ég ekki að fara, enda þar ekkert merkilegt að sjá sem ég hef ekki séð áður), þannig að ég verði líka utan símasambands. Því bendi ég þeim sem þurfa að ná í mig að gera það núna (þ.e.a.s. fyrir klukkan 4 í dag) eða þá eftir klukkan 4 (16:00) á þriðjudag (ég lendi að vísu klukkan 07:00 en þar sem ég ætla að sofa mikið þá verður síminn væntanlega enn í þögn til fjögur). Ef það er eitthvað nauðsynlegt sem einhver þarf að koma af brjósti sínu, þá má skylja eftir tölvupóst (sjá nafn mitt hér að neðan) eða lesa inn skilaboð á mitt sívinsæla talhólf. Annað hef ég ekki að segja, jú reynar, ef ég á að versla eitthvað fyrir einhvurn þá er bankareikningurinn: 0326-26-3456 og kennitalan mín: 030479-4839 og svo má bara leggja inn, en ég verð nátúrulega að fá að vita hvað ég á að kaupa fyrir 4 í dag!

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 12:15

 
"Við sáum UFO upp á heið' í gær, og út úr honum stigu verur tvær. Þær spurðu hvort við ættum nokkuð eld, að kveikja upp í kveld." Ég er latur! Þetta ætti ekki að koma nokkrum manni sem hingað hefur vanið komur sínar, á óvart, en bara til þess að árétta það, ÉG ER LATUR!

Ok þá er komið að venjubundinni afsökunarbeiðni... AFSAKIÐ!

Getum við þá haldið áfram? ok gott!

Lífið tekur stundum upp á því að þvælast með mann í undarlega króka. Mitt eigið líf hefur gengið æði hástemmt undanfarið og er það gott, en eins og allir vita, þá kemur það niður sem fer upp. Þannig er nú með skap mitt og geð, að það tók að síga á seinni hliðina með lægðarsvæðinu sem nú tröllríður öllu veðri hér á suðvesturhorninu og hefur staðið fyrir roki og rigningu í dag, mér og fleirum til mikillar óánægju. En tilveran er nú ekki svo ægilega svört sem ég vil vera láta, því nú næstkomandi fimmtudag þá höldum við Ragnar í sveitina til Gorgs Runna í Ameríkuhreppi, nánar tiltekið til Tvíburaborganna Minneapolis og St. Paul en þær eru í Minnesotafylki hreppsins. Þar verðum við á ferð fram yfir helgi með körfuknattleiksþyrstu fólki sem hyggst fá að berja nokkur NBA goð augum og jafnvel klappa þeim soldið ef svo ber undir. Er skemmst frá því að segja að mig er farið að hlakka ákaflega mikið til ferðar þessarar.

Brá undir mig betri fóbinum og fór í atvinnuviðtal í dag. Það var ákaflega athyglisvert og fræðandi, en spurning um hvort mér verði boðinn starfinn, og hvort ég þyggi hann fari svo að boðið komi. Veit ekki alveg, en sjáum til.

ÉG ER ÞREYTTUR! nefni þetta einungis vegna þess að ég þarf að hlaupa þrekpróf eftir tæpa tvo tíma, get ekki sagt að ég nenni því en skal nú samt! Þarf líka að bregða mér upp í Borgarnes að sækja farseðla og ferðatösku, svo að ég og fötin mín komumst nú alla leið á leiðarenda. Nenni því ekki heldur, en verð. Það eina sem ég nenni í kvöld, verður að fara á MSN með öl í hönd og eiga þar skemmtilegar samræður. Verð þar upp úr 9 ef einhver hefur hug.

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 17:10