Konráð J. Brynjarsson

 
"Ástin er yndisleg, ég geri það sem ég vil. Skildi maður verða leiður á því lengdar að vera til?" Ég held ekki, lífið er allt of skemmtilegt til þess að maður verði leiður á því, thja nema kannski ef maður lendir í því að verða ódauðlegur, en ég held að það sé vel hægt að jazza það upp, eins og Jones segir svo skemmtilega.

Ég heyrði í mútter í gær, alltaf gaman að spjalla við þá fínu frú (glott, glott). Hún var að segja mér af fundahaldatörn sem hrjáir hana um þessar mundir. Jæja hrjáir hana kannski ekki en gerir það allavega að verkum að sólarhringurinn mætti alveg innihlada fleiri klukkutíma, svo hægt sé að koma öllu fyrir í honum sem þarf að gera. Ofurkvendið móðir mín kann nú samt gott ráð við því. Bara að sofa minna og finna sér hómópata til að gefa sér undralyf svo maður haldist í gangi. Planið reyndar klikkaði aðeins þegar hómópatinn sagði henni að sofa meira, en það gerir ekkert til, mútta reddar þessu einhvernveginn, gerir það venjulega.

Ef allt gengur skv. þeim áætlunum sem ég hef gert, þá gæti vel farið svo að ég kíki í Borgarfjörðin einhverntíman í þessari viku. Allavega til að smella kossi á Binni litla frænda minn, sem verður fjögurra ára (!!!!) á fimmtudaginn. "Tíminn flýgur áfram og hann teymir mig á eftir sér, og litlu fæ ég um það ráðið hvert hann fer" Ef svo fer að mér takist að komast uppeftir, þá eru náttúrulega fleiri sem eiga inni vísiteringu. Arndís náttúrulega (nei það er ekki duld ásktona) og svo hann Óli Ágúst stórvinur minn. Enn sem komið er get ég þó ekki staðfest þetta, fer svolítið eftir bóngæðum núverandi (og bráðum fyrrverandi) vinnuveitenda.

Já það er s.s. staðfest, að ég mun í síðasta sinn yfirgefa minn vinnustað að morgni laugardagsins 3. apríl(!!!) eftir nákvæmlega (og upp á dag) 19 mánaða starf. Spurningin er bara hvort ég verði fyrir þann tíma búinn að fá annað að starfa við. Hef reyndar ágæta hauka í horni, sem eru þeir feðgar, afi minn og móðurbróðir, sem stýra Loftorku í Borgarnesi, en ég er búinn að fá vilyrði fyrir því að fá þar sitthvað við að vera á meðan á leit stendur, sem er mjög gott.

Svo það má segja að ég standi á krossgötum, spurningin er bara hvert haldið skal og hvort sú leið sé sú rétta. Fyrri spurningunni kem ég til með að svara fljótlega, en svar hinnar verður bara að koma í ljós. Er lífið ekki frábært!?!

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 12:51