Konráð J. Brynjarsson

 
"Ég heit Auðbjörn, er tvítugur töffari. Fór í bæinn í gær og fékk mér varanlegt."

Ég get sagt frá því stoltur hér að mér tókst að koma gamla símanum í virkni. Er gríðarlega stolltur af sjálfum mér og þygg með þökkum allar þær hamingjuóskir sem lesendur hafa fram að færa. Mér tókst nefnilega líka að koma tengli í gagnið inn á baði. Það var reyndar frekar mikið bras en með svita og tárum, ekkert blóð í þetta sinn, þá hafði ég þetta af og gat því stolltur skorið hár mitt og skegg (að hluta), en ég hafði heitið mér því að gera það eigi fyrr en téður tengill væri upp kominn og í fulla virkni.

Rétt að geta þess einnig að Valda og Alrúnu fæddist sonur sl. mánudag. Hamingjuóskum er hér með enn komið á framfæri. Við Hjalli fórum í gærkveldi með hund í eftirdragi (hann var þó eigi lífs, heldur gerður af taui) og bárum drenginn augum. Hann er mikið augnayndi eins og nýfædd börn eru jafnan, þá fæðingarhrukkurnar hafa sléttast aðeins, og lét í sér heyra og sannaði þar með faðernið (þó ekki hafi leikið nokkur vafi á því) því í ópum hans mátti kenna tón sem heyrst hefur úr barka föðurins (þá helst þegar hann er við skál og vel það).

Ég rak augun í auglýsingu eftir starfsmanni þegar við Hjalli vorum í verslunarleiðangri í Kringlunni í gær. Það er í sjálfu sér ekki í frásögur færandi nema vegna þess hvernig auglýsingin var orðuð, já eða frekar í hvaða kyni hún var. Þar var um að ræða tískuvöruverslun (man þó aungvanvegin hvað hún hét enda tískublindur með öllu) og auglýsingin var á flestan hátt afar venjuleg. Auglýst var eftir tískusinnuðum, áhugasömum og duglegum starfskrafti, sem þurfti að vera 18 vetra. En það sem vakti athygli mína sérstaklega var að auglýsingin var í kvennkyni, þ.e.a.s hún var í spurningarformi og greinilega reiknað með því að kona væri að lesa. "Hefurðu áhuga á tísku? ertu samviskusöm?" Ef við gefum okkur það að ég hefði einhvern snefil af áhuga á tísku og að svona starf gæti heillað mig þá gæti ég samt ekki svarað öllum spurningunum játandi. Því sama hversu mikið ég rembist, þá er það ekki nokkur leið fyrir mig, karlmanninn, að vera samviskusöm. Ég get (og er) vissulega verið samviskusamur og duglegur og í raun uppfyllt öll "skylirðin" sem spurt var um, nema það að ég virðist vera af röngu kyni. Í ljósi jafnréttisumræðunar sem tröllriðið hefur samfélaginu undanfarin ár, þá velti ég því fyrir mér hvort hún snúi einvörðungu að því að konur geti gengið inn í þau störf sem karlmenn hafi hingað til einvörðungu taldir hæfir í. Hvort jafnréttisbaráttan sé ekki til þess fallin að jafna stöðu kynjana og að tryggja það að þau geti gert hvað sem er (svo fremi að þau viji það og lög leifi) án tillits til kyns. Þess var aldrei getið í aglýsingunni með beinum orðum að einungis konur kæmu til greina, en það þarf ekki mjög háa greindarvísitölu til að lesa það milli línanna að konur væru í lægsta falli mun æskilegri til téðs starfa en við karlarnir. Vel getur þó verið að höfundur textans hafi í hugsunarleysi beint spurningunni einvörðungu til kvenna, vegna þess að í þessum geira eru jú flestir starfsmenn af hinu blíðara kyni. Ef ekki, þá er ég þess nokkuð viss (án þess þó að ég sé mjög lögfróður) að téð auglýsing brjóti í bága við fjölmörg lög, jafnvel sjálfa stjórnarskránna. Ekki það, ég mun ekki fetta fingur út í það þó einungis konur komi til greina í starfið, því áhugi minn á starfanum er það lágur að jafna má honum við alkul (-273,3°C). En mér þykir það hins vegar súrt í broti fyrir þá kynbræður mína sem hafa heitari hug til starfans, að koma ekki til greina vegna kynferðis.

Það má kannski segja að það sé "jákvætt" að jafnréttisbaráttan hafi gengið svona vel hjá konunum að þær telji sig nú geta útilokað okkur karlana frá sumum sviðum, en þá er spurning um að við hefju upp raust okkar og krefjumst jafnræðis til starfa í tískuvöruverslunum!

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 19:40

 
"I just called..., to say..., I love you!"

Ég á í glímu við tæknina. Þó ekki tölvutæknina í þetta sinnið, ekki nema óbeint, nei nú er það símatæknin sem er að valda mér óþægindum. Málum er þannig háttað á mínu heimili að ég (eins og þorri landsmanna) hef samið við ágætt fyrirtæki um sítengdan aðgang að veraldarvefnum. Sem er að mínu viti alveg bráðnauðsynlegt í nútímanum, því allslaus er netlaus maður! (Og var það síðan haft að máltæki). Til þess að slíkt gangi upp þá þarf maður að semja við ákveðið ríkisfyrirtæki (sem enn er) um að fá tengda til sín símalínu, já eða fá hana virkjaða með þar til gerðu númeri. Ekkert er svo sem vandamálið við það. En þessu númeri fylgir sá möguleiki að maður getur einnig tengt símtæki við línuna og hringt til vina og vandamanna, jú og móttekið símtöl frá þeim og öðrum. Ég hef nú komist ágætlega af án þessa viðbótarmöguleika hingað til, en ákveð að nýta mér hann á nýju heimili mínu. Þá má segja að vandamálasagan hefjist.

Ég reiði ekki fé í þverpokum (því þeir eru jú fullir vits) svo ég hugðist spara mér að kaupa símtæki. Ég viss sem var að á heimili foreldara minna var til gnótt síma sem ég gæti fengið til varðveislu og brúkunar. Einn var þó sá sem ég vildi öðrum fremur. Sá er býsna forn (um 26 ára skv. ártali á botni hans, s.s. jafn forn mér) og er búinn forláta skífu. Símtæki af þessari tegund voru því sem næst á hverju heimili til margra ára, enda eina tegundinn sem Póstur&Sími flutti inn. Flestir voru þeir gráir, þó voru til nokkrir rauðir líka og er sá sem hér um ræðir einmitt fagurt eintak af þeim lit. Hann var í miklu uppáhaldi hjá mér á mínum mun yngri árum og átti ég það til að hringja eitthvað út í loftið (sem var náttúrulega óvart því ég var um 1 árs gamall um þetta leiti) og spjalla við fólk. Nú þá upphófst hin eiginlega törn af veseni. Í fyrsta lagi þá þurfa öll símtæki sem eru tengd sömu línu og sítenging að hafa svokallaða smásíu tengda við sig. Hún sér um að sigta símtölin frá internetinu (í grófum dráttum, sjálfsagt er þetta mun ítarlegra á tæknimáinu). En þar sem síminn er gamall en smásían ný þá gekk þetta ekki alveg saman. Svo eftir nokkrar ferðir í hinar ýmsu verslanir sem höndla með símbúnað þá komst ég að þeirri niðurstöðu að ég þurfti hreinlega að láta skipta um kló á símtækinu, sem ég og lét gera í dag. Þá taldi ég mig vera kominn á auðan sjó, en það var nú ekki alveg svo einfalt, því síminn virðist ekki skilja það sem sían lætur honum í té. Því ekki heyrist bofs í kauða þegar hann og netið eru bæði tengd í einu (og hann í gegnum síugreyið) en ef netið er fjarlægt þá logar allt í sóni og allt virkar sem mest það má. Ég sé því fram á að þurfa að koma mér í sambandi við símvirkja til að fá úr því skorið hvað sé að angra greyið. Ég óttast helst að þurfa að slíta nýendurvöktu sambandi mínu við rauða síman og að festa fé í ópersónulegu, gráu og köldu símtæki af nýrri gerð.

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 19:50

 
"I cut myself today, to see if I still bleed"

Fyrir þá sem ekki vita þá er ég nýfluttur í nýjar vistarverur. Þær ku vera í minni eign að 100%, en sá böggull fylgir þó skammrifi að ég sjálfur er ekki lengur í minni eigu. Hlutabréf í mér hafa verið boðin almenningi til kaups og mun ágæt bankastofnun hafa keypt í mér rúm 80% á príðilegu gengi, sem leiðir af sér að hún hefur meirihluta atkvæða á hluthafafundi og skipar stjórn í hlutafélaginu Konráð B. Eignarhaldsfélag ehf. En í áðurnefndri vistarveru var ég við framkvæmdir þá vinnudegi lauk í gær, í sjálfu sér vart í frásögur færandi, margt þarf jú að brasa við tímamót sem þessi. Ég varð þó fyrir fjörtjóni í atferli mínu, þar ég brá kuta á loft og hugðist skera. Kutadjöfull skrapp til undan ógnvænlegu afli mínu og á hol mér. Ekki svo að skilja að ég riti nú af dánarbeði á sjúkrastofnun, því lagið var eigi lífshættulegt, en ég setti eggina djúpt í fingur mér. Nánar tiltekið í vísifingur vinstri handar. Svo núna hef ég löggilta afsökun fyrir því að benda á allt og alla, athöfn sem í minni sveit taldist til dónaskapar, því lagið kom á ofanverða kjúku og því stendur fingurinn út í loft sem aldrei fyrr.

Eftir að hafa hoppað eins og óð hæna og óað og æjað og barmað mér í hvívetna, þá kom að því að ég hugðist gera að sárum vorum. Þá voru góð ráð dýr, því fátt var um sáraumbúðir. En með alþekktri útsjónarsemi og snilli minni þá átti ég til hvorutveggja, salerniseyðublöð (óútfyllt) og hálfa rúllu af ísóleringabandi (besta vini hvers rafvirkja og heimafúskara). Með þessar nauðsynjar að vopni batt ég um svöðursárið og hélt svo framkvæmdum afram sem ekkert hefði í skorist. (Hér mega lesendur dást að hörku minni og karlmennsku). Reyndar hafði ég vit á því að setja árasartólið aftur djúpt í vasa minn og snerta ekki á því meir þetta kveldið.

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 08:38

 
"Vegna þess að ég er slæmur, ég er slæmur, þið vitið það (virkilega slæmur)"

Ég hef verið í sumarfríi undanfarnar tvær vikurnar eða svo. Eins og manna, þ.e. einhleypra manna, er vant þegar þeir hafa frí, þá hefur teygst heldur úr kvöldunum hjá mér. Ég hef líka þá áráttu að hafa kveikt á sjónvarpinu, jafnvel þó ég sé ekkert endilega að fylgjast með því sem þar fer fram, en þar sem ég er með fjölhæfari karlmönnum (get s.s. gert fleiri en einn hlut í einu) þá tekst mér samt að vita um það bil hvað er í gangi í imbanum. Oftar en ekki þá hefur sjónvarpið endað á RUV, þegar allri dagskrá er lokið á þeim stöðvum sem ég hef aðgang að og ekkert nema "stanslaus tónlist" í gangi allstaðar. RUV hefur nefnilega skásta lagalistann að mínu mati. En þeir snjöllu menn sem seldu ríkinu þetta blessaða gagnvirka sjónvarp sem þar á að heita, hafa greinilega ekki selt fyllilega mótaða vöru. Í það minnsta eru ansi margir "böggar" í kerfinu. Oftar en ekki þá hefur hið gagnvirka sjónvarp hreinlega horfið algerlega og gamla góða stillimyndin brotist fram á sjónarsviðið í samstarfi við hvað það sem er í gangi á Rás 2. Sem er mér nb. mjög að skapi, því ég kann mjög vel við Rás 2 og þá tónlist sem þar er. En um daginn lenti ég í æði undarlegu máli með gagnvirkt sjónvarp ríkisins. Þá hafði rásarflakkið (þær eru 3 svo það er á mörkunum að ég geti talað um flakk) endað á RUV einu sinni sem oftar. Þar var Mikjáll Jakason nokkur að syngja fullum hálsi (og dansa með tilheyrandi klofbrögðum) um það hversu ákaflega slæmur hann nú væri. Ágætlega kveðin vísa hjá karli, við lítið síðra lag og ég gat því dillað undirmeðvitundinni sæmilega á meðan sú efri einbeitti sér að Undraveröld Stríðsföndurs (sem á engilsaxnesku útlegst sem World of Warcraft) og því sem þar fram fór á tölvuskjánum. En eftir svolitla stund þá fór sú neðri að banka á þá efri, að heimta athygli. Eftir nokkrar tilraunir þá tókst henni að brjótast í gegn og beina sjónum mínum að því að vísan um slæmskuna væri ennþá í gangi, en þó væru um liðnar mun fleiri mínútur frá því ég hafði skipt en hún átti að hljóma. Svo ég fór að leggja við hlustir og þegar vísan var á enda kveðin, þá vildi svo skemmtilega til að Mikjáll hóf raust sína upp að nýju og kvað vísuna enn á ný. Þetta þótti mér æði magnað og sagt get ég frá því hér að í rúma klukkustun þá kvað hann með tilheyrandi klofbrögðum og skrækjum og lofsaung eigin slæmsku. Eftir þessa klukkustund þá brast mig þolinmæði og ég rauf straum til imbans og tölvunar og fór að sofa, með "...because I'm bad, I'm bad, you know it (realy realy bad)..." ómandi í höfði mér. Frómt frá sagt þá hef ég fengið næga hlustun á þetta ágæta lag í dágóða stund. En greynilegt er að RUV á hönk upp í bakið á "tækniséníunum" sem sjá um hið gagnvirka sjónvarp þeirra, því í kveld, þá ég rita þennan pistil, þá var hin snoppufríða Íðilsstjarna Hildur Vala (Helgadóttir?) allavega tvíspiluð í beit, sem þó er mun áhorfendavænna og minna líklegt til kvartsemi áhorfenda, en þá þeldökkur Mikjáll að grípa um hreðjar sér, skrækjandi ég er slæmur!

Feira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 02:26