Konráð J. Brynjarsson

 
"When you walk, through the storm. Hold your head up high, and don't be afraid of the dark [...]walk on, walk on, with hope in your hart and you'll never walk alone, YOU'LL NEVER WALK ALONE!"

Þetta lag er mér mjög hugleikið. Í fyrsta lagi þá er þetta aðal stuðningslag uppáhalds knattspyrnufélagsins míns, Liverpool og ég man ennþá eftir gæsahúðinni og geðshræringunni sem ég upplifði þegar ég heyrði tugþúsundir stuðningsmanna syngja þetta á Anfield í fyrsta sinn. Því miður var ég ekki þar, heldur hérna meginn við sjónvarpsskjáinn. Í annan stað þá er þessi texti svo einstaklega hughreystandi, uppbyggjandi og vongóður að það er vart annað hægt en að fyllast hálfgerðri lotningu við að heyra hann fluttann. Ég kemst meira að segja við yfir íslenskri þýðingu hans, þeirri einu sem ég hef heyrt, sem er í flutningi Óskars Péturssonar, sem ég held að sé einn af Álftagerðisbræðrum, allavega saungvari hinn mesti.

Ég hugsa að það hafi ekki farið framhjá mörgum að um þessar mundir þá er dagur skemmstur og fer birtustundum ört fækkandi. Þar til botninum er náð, við vetrarsólstöður þann 21. desember nk. Þá getur það ekki verið meira viðeigandi að halda hátíð ljóss, að fagna því með pompi og pragt, að nú fari dag að lengja á ný og yfirráð myrkurs taki að minka. Við sem játum kristna trú og flest afbrigði hennar, höfum reyndar kosið að splæsa fæðingarhátið frelsara vors, Jesú Krists, saman við hina ævafornu og hundheiðnu sólstöðuhátíð. Nokkuð sem ég tel hafa verið mjög snjallan leik hjá kirkjufeðrunum sem ákváðu að hinn opinberi fæðingardagur Jesú skildi vera 24. desember, þó svo að menn telji nú að í raun sé hann vog og fæddur í byrjaðan október, en það er aukaatriði.

Hinir stórgáfuðu pólitíkusar sem ákváðu að slá þessum tveim hátíðum saman, já eða endurfæða sólstöðuhátíðina sem Krists messu (e. Christmass), hafa nefnilega séð að með þessari aðgerð þá yrði auðveldara fyrir ný snúna heiðingjana að fagna kristnum hátíðum, þó ekki væri nema að nafninu til, þar sem þær báru einmitt upp á sama tíma og hinar gömlu heiðnu hátíðir. Lokahnykkurinn var svo settur á þetta með því að spyrna páskahátíðinni, þ.e. "dauðahátíð" Krists saman við sumarkomuhátíð hinna heiðnu, og tileinka einhverjum Jóni (sbr. Jónsmessa) miðsumarsnótt, sem er einhver magnaðasti heiðni helgidagur sem fyrirfinnst, ef frá eru talin áramótin. Með aðgerðum eins og þessum þá tókst hinum snjöllu pólitíkusum fornalda að festa kristnina í sessi sem aðal trúarbrögð þessa heimshluta.

Svo er náttúrulega til snjallt fólk sem sér alveg í gegnum þetta húmbúkk og neitar staðfastlega að fagna einhverjum hundheiðnum hátíðum. Sleppir því að halda jól, blæs á páska en djammar feitt einhverja aðra daga ársins, þegar við hin erum á fullu í hversdagnum og nennum ekkert að pæla í einhverju bulli. Þá er ég ekki að tala um fólk sem aðhyllist önnur trúarbrögð en kristni, heldur bara sína útgáfu af henni. Eins og t.d. Vottar Jehova. Þeir eru ákveðin útgáfa af puritönum, eða hreinstefnusinnum, sem vilja öll heiðin áhrif burt úr kristni. Það litla sem ég þekki af þeirra siðum og skoðunum í þessum málum, fær mig til að styrkjast í þeirri trú að kirkjufeðurnir á fornöld hafi verið alveg ótrúlega magnaðir gaurar, því ég fæ ekki séð að það sé neitt fútt í kristni ef maður tekur heiðnina út. Svo ég segi bara Áfram Þorgeir Ljósvetningur og allir hinir sem blóta æsi og náttúrvætti, dulbúna sem Jesú Krist og félaga.

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 00:29