Konráð J. Brynjarsson

 
"Er ekki tími til kominn að..."

Blogga? Ég held það. Ég fékk anski skemmtilegt símtal núna rétt áðan, ungur maður sem kynnti sig sem Sverri, var á hinum enda línunar. "Kannastu við Hive?" spyr hann. Jú ég hélt það nú, enda hvaða maður á Íslandi í dag kannast ekki við Hive? Auglýsingar þeirra eru í einhverjum fjölmiðli á því sem næst, hverjum degi og þær hafa vakið verðskuldaða eftirtekt fyrir frumlegheit og skemtan. Allavega. Hann spyr mig því næst hvort ég sé með nettenginu. Þá fóru fjölmargar bjöllur af stað í hausnum á mér og ég sagði: "Jú, og þú þarft að vinna heimavinnuna þína betur, því mín tenging er hjá Hive." sagði ég og hló. Ég heyrði í gegnum símann hvernig strákgreyið blóðroðnaði og með vandræðalegri röddu bað hann mig margfaldrar afsökunar, kvaddi og lagði á. Hversu auðvelt er það á tölvugagnagrunns öld að bera saman tvo gagnagrunna og finna þá sem eru í báðum? Í þessu tilfelli, úthringilista símsölufólksins við núverandi áskrifendur Hive. Hefði sparað þessum ágæta dreng vandræði en á móti kemur að kvöldið mitt hefði ekki verið nærri því jafn skemmtilegt, svo ég er sáttur við að menn eru ekki alltaf að brúka bestu mögulegu vinnubrögðin. Það er í góðu lagi að létta saklausum borgurum lífið með smá vandræðum símasölufólks, sem oft getur verið valdur að ótöldum pirringi og vanlíðan.

Ég hef reyndar lennt í svipuðu áður, þá fékk ég með nokkura daga millibili, símtal frá sömu stúlkunni (ég þekkti röddina) hjá Og Voðafón, þar sem hún var að bjóða mér að færa símaviðskipti mín til þeirra. Hún fékk neikvætt svar í bæði skiptin og hvorugt símtalið var mér til mikils yndisauka.

Ég fékk þá flugu í höfuðið að það væri gaman að fara að skjóta körfubolta að nýju. Dreif mig á æfingu hjá B-liði Stjörnunar í Garðabæ, en þar æfir einn félagi minn úr HÍ. (Eiginlega alveg magnað að ég skuli hafa náð að kynnast einhverjum þar, ef mið er tekið af tímanum sem ég eyddi þar.) Það er alveg morgunljóst að ég er ekki í nokkurri leikæfingu og ekki í nándar nærri jafn góðu líkalegu formi og ég taldi mig vera. Ég blés eins og Búrhveli og var svo seinn á fótunum að maður með staurfætur á báðum og í göngugrind hefði leikið sér að því að komast fram hjá mér. Það eina góða, fyrir utan félagsskapinn og æfinguna, var að skotin mín voru að detta ágætlega. Sem var mjög sjaldan raunin í denn þegar maður þó var að æfa nokkrum sinnum í viku. Ég býst við að það sé vegna þess að ég fann á dögunum hinn rétta skotstíl. Allavega skotstíl sem virkar fyrir mig. Merkilegt nokk þá er uppistaða hans eins og kennt er að "eigi" að skjóta stökkskoti. Olnboginn fram, stökkva upp og færa boltan upp að enni á sama tíma. Sleppa svo boltanum á hæsta punkti stökksins, fylgja vel á eftir með skothendini og setja á hann snúning með því að "veifa" höndinni eins og að þú sért að veifa bless. Picture perfect, þó ég segi sjálfur frá. Ég ætla aftur á morgun!

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 21:26