Konráð J. Brynjarsson

 
"Fátt er svo með öllu illt að ey boði gott"

Fá er hægt að treysta í þessum heimi síbreytileikans, nema hér uppi á fróni, rétt sunnan við heimskautsbaug, vestan við sól og austan við mána. Hér er hægt að treysta á veðrið. Ekki því að veðrið verði ætíð eins og við viljum að það sé, eða (guð forði oss) að það verði eins og veðurfræðingarnir halda. Nei því fer fjarri. Hér á fróni er einvörðungu hægt að treysta því að veðrið verður aldrei einhæft og aldrei eins og þú villt hafa það.

Þennan pistil hefði ég átt að vera að rita eftir ca. 3 tíma, staddur á Akureyri. Jafnvel kominn með öl í hönd í góðu yfirlæti hjá meistara Davíð Hreiðarssyni, körfuknattleiksdómara du la grand! En ég gat náttúrulega treyst veðurgoðunum fyrir því að hafa veðrið þannig að enginn komst yfir, ekki einu sinni fuglinn fljúgandi, hvað þá tugur manns í belgnum á Fokker 50. En koma tíma koma ráð og aftur skal reynt ótrautt, á sama tíma að sólarhring liðnum.

En að öðru. Ég tók mig til ekki alls fyrir löngu, og rakaði af mér allt höfuð og andlitshár, s.s. allt höfuðhár nema augnabrúnir. Ég man svei mér þá ekki hvað er langt síðan ég var síðast skegglaus með öllu, en það tók mig ekki langan tíma að uppgötva af hverju ég kaus að vera með skegg. Ég veit ekki hvernig menn fara að þessu, hugsanlega vennst þetta (eins og flest annað) en nú eftir ca. 6 daga af hárleysi þá er ég kominn aftur á fremsta hlunn með að hefja að nýju söfnun skegghára. Ég nefnilega þoli ekki að raka mig. Ég er með ákaflega undarlega húð, allavega virðist mér svo, því hún virðist bara hreynt ekki vera tilbúin, undir nokkrum kringumstæðum, að meðtaka rakstur. Ég verð alltaf úthleyptur í einhverskonar óþoli og/eða skorinn og blóðugur eins og nýslátrað svín! Mér gengur mun betur að tjónka við höfuðleðrið, það lætur ágætlega að stjórn og kemur ágætlega undan blaði. Líklega er það þó vegna þess að höfuðleðrið er frekar strekt og undirlagið er ákaflega hart svo húðin nær ekki að krumpast undir blöðin og pirrast. Líklega er eina ráðið að fá sér "facial" og láta strekkja á draslinu, láta kannski soga smá mör í leiðinni. Já eða bara að fá sér Botox og vera svo dofinn að það skiptir þig bara engu máli þó að húðin pirrist, þú finnur ekki fyrir því hvort eð er!

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 18:25