Konni B.(ullari)

Konni B.(ullari)

Konráð J. Brynjarsson

sunnudagur, ágúst 22, 2004

"Er ég kem heim í Búðardal, bíður mín brúðaval og ég veit það verður
svaka partý."

Jæja góðir hálsar ég hef snúið aftur. Ekki veit ég hversu löng sú viðvera verður, en vonandi einhvur. Ýmislegt hefur á daga mína drifið síðan ég reit síðast. Örstutt viðvera í vinnu hjá Byggingafélagi Kópavogs og svo aftur í Loftorkuna en þar hef ég alið manninn síðan um miðjan Júní. Það er alveg ágætt að vera á stað sem maður þekkir inn og út og ég get ekki kvartað undan ósanngirni eða illri meðferð yfirmanna, enda þeir feðgar afi minn og móðurbróðir hinir ágætustu menn, en það getur orðið talsvert þreitandi að búa í Reykjavík og vinna í Borgarnesi. Ég s.s. keyri á milli nær daglega. Einhverjir segja þá eitthvað á þá leið að ég geti nú sem auðveldast gist hjá vinum og vandamönnum, enda nóg af hvoru tveggja í mun skemmri akstursleið en þeirri sem sem ég tekst á hendur til Reykjavíkur. En það er lítið líf að vera sífellt gestur, þó í góðra húsi sé, því ég bý mitt heimili í höfuðborginni og þar er allt mitt hafurtask. Í framhaldi má svo skeggræða um hvar heimili manna séu, og í raun gerði ég það með sjálfum mér og velti þessu mikið fyrir mér.

Í dægurlagatexta gömlum frá Ameríku segir eitthvað á þessa leið: "...where ever he laid his hat was his home..." en þar var rætt um ókyrra sál sem hvergi fann sér samastað í lengri tíma. Á öðrum stað, einnig í henni Ameríku sögðu menn: "Home is where the hart is." Hvoru tveggja velti ég fyrir mér, þó seinnt verði um mig sagt að ég sé ókyrr, allavega hvað dvalarstaði varðar. Ég ryfjaði upp með sjálfum mér ummæli eins góðs vinar, sem sagði eitthvað á þá leið þegar hann var inntur eftir því hví hann væri ekki heima hjá unnustuni þar sem kræsingar væru á borð bornar, honum að kostnaðarlausu og aðhald allt hið besta. "Jú þar er gott að vera, en hér er allt dótið mitt og hjá því vil ég vera!" Ekki svo að skilja að þessi góði vinur sé óður efnishyggjumaður týndur í kapphlaupinu ógurlega um lífsgæðin, heldur var þarna undir meiri og dýpri merking þó honum tækist ekki að koma orðum betur að henni. Það er jú nefnilega þannig að mannskeppnunni líður sjaldnast betur en eftir dágott basl og flestir eru hamingjusamastir í umhverfi sem þeir gjörþekkja. Þegar þessu tvennu er svo spyrnt saman þá kemur út að eftir að menna hafa baslast við að koma sér og sínu dóti fyrir á einhverjum stað og svo eitt talsverðum tíma á þeim stað, búið og starfað og lært að þekkja hann að þá er komið heimili, þ.e. staður sem mönnum finnast þeir eiga (þó svo að húseignin sé annars) og hafa mótað í kringum sig. Þetta myndi vera það sem í daglegu tali kallast heimili.

Þessu hef ég komist að og upplifað. Ég sat í sófanum með bók í hönd og pældi og komst að þeirri niðurstöðu að ég væri í raun og sann heima. Tilfinningunni þyrmdi í raun yfir mig og ég fann þessa góðu tilfinningu um að ég væri kominn heim. Sem var náttúrulega alveg frábært ef ekki væri fyrir þá staðreynd að ég (og Kári og Hjalli) erum að fara að flytja. En þá hefst ferlið bara aftur og þar sem einhæfni og aðgerðarleysi er ekki alveg minn tebolli (svo vitnað sé í þekt Breskt orðatiltæki) þá er þetta bara hið besta mál.

Já við erum að fara að flytja. Valdi er fluttur út og býr nú með hýrri há ásamt henni Alrúnu sinni suður í firði og Guðni lagstur í sollinn í Harlem Íslands, Æsufellið nánar tiltekið. Svo eftir sitjum við Kári á Tunguveginum. En eins og áður sagði þá höfum við fengið íbúð, kósý pleis, í Rauðgerðinu u.þ.b. 500 metrum neðan við núverandi íverustað. Þangað stefnum við á að flytja um næstu helgi. Fleira fréttnæmt er varla af mér að segja, svo ég kveð í bili...

Fleiri ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 10:24

HOME

Konráð J. Brynjarsson

{Vefbækur}

{Karfa}

{Merkilegt}

{Börnin mín}

{Eldra B.(ull)}