Konráð J. Brynjarsson

 
"Litla sæta ljúfan góða, með ljósa hárið, fyrir hana hjartað brann, hún er er allra besta stúlka, sem ég ann."

Gef oss í dag vort daglegt tuð:

1. Svangur: já
2. Rækt: Nei hvorki í gær, né dag
3: Þreyttur: Já, fór frekar seint að sofa

Allt í lagi, þá er þessu komið frá í bili.

Heyrði af þvi ávinning fyrir stuttu að flestir frambjóðendur til forsetaframboðstilnefningar Demókrataflokksins Bandaríska, væru sammála Gorgi Runna um að ekki ætti að heimila giftingar samkynhneigðra. Reyndar vill Gorgur binda það í stjórnarskrá, eftir að Hæstiréttur í Massachusetts (ef ég man rétt) komst að þeirri niðurstöðu að hjónabönd samkynhneigðra væru ekki andstæð stjórnarskránni. Ég vil byrja á því að taka það fram að ég sé nákvæmlega ekkert að því að samkynhneigðir gangi í hjónabönd, hvar og hvenær sem er, svo fremi að einhver fáist til að framkvæma verknaðinn lögum samkvæmt. Ég hnaut um dálítið í þessum lestri mínum, af hverju eru stjórnmálamenn að skipta sér af því sem ætti að vera í verkahring trúfélaga að ákveða?

Mér finnst það nefnilega skjóta skökku við að löggjafinn geti (og geri) ákveðið hvern trúfélög megi gifta. Vissulega þarf löggjafinn að koma því svo fyrir að staðfest sambúð tveggja einstaklinga af sama kyni sé lögleg og að slík pör njóti sömu lagastöðu og pör einstaklinga af gagnstæðu kyni, t.d. hvað varðar skattalög, barnabætur og slíkt. En að mínu viti þá ætti það algerlega að vera undir viðkomandi trúfélagi komið hvort það kjósi að gefa saman slík pör. Reyndar erum við, sem búum við ríkisrekna kirkju, í snúnari stöðu, þar sem hún þarf að uppfylla ákveðnar skyldur sem opinber stofnun. En ef við gefum okkur að um sé að til sé samfélag þar sem ríkið komi ekki að trúmálum að öðru leiti en því að koma "tíund" fólks til þess trúfélags sem það er skráð í og þar sem lög og réttindi um samkynhneigð pör eru þau sömu og þau um hin "hefðbundnu" pör. Í slíku samfélagi finnst mér ekkert að því að trúfélög heimili eða hafni því að gifta samkynhneigð pör, ef að innan trúarinnar er viðtekið að slíkt samrímist ekki boðum hennar. (Það er þá að sjálfsögðu líka gefið að hægt sé að leita til veraldslegs valds, s.s. sýslumanna eða dómara, til að fá "borgarlega giftingu") Því að gifting (eins og flestir skilgreyna hugtakið) er trúarleg athöfn og ef menn vilja "bara" fá staðfestingu á sambúð þá má sem best leita til áðurnefnds veraldlega valds, sem hefur fullt vald til þess að gifta.

En snúum okkur nú að Íslandi samtímans. Ég veit ekki betur en að staðfest sambúð samkynhneigðra sé heimil samkvæmt íslenskum lögum (leiðréttið mig þá endilega) og ég veit heldur ekki betur en að þjóðkirkjan ráði því hvort hún heimili sameiningarathafnir (í daglegu tali nefndar giftingar) samkynhneigðra. Nú getur fólk fengið svokallaða blessun á staðfesta sambúð, en eiginleg gifting eins og hún er framkvæmd samkvæmt helgisiðareglum Lúthersku kirkjunar, hefur ekki enn verið leifð. Mér skilst að síðan blessunin var leifð árið 1997, þá hafi þjóðkirkjan í raun þagað algerlega um málið vegna m.a. ótta um klofningu, sambærilega þeirri sem virðist hafa orðið innan Bresku Biskupakirkjunnar í Bandaríkjunum þegar samkynhneigður maður var þar vígður til biskups. Ég verð að játa að ég skil ekki alveg þennan ótta, ég hélt (og held) að íslendingar væru nógu víðsýnir til að geta orðið foristuþjóð í orðum og gjörðum sem snerta sambúðir samkynhneigðra, þá bæði með að jafna stöðu slíkra para gagnvart hinu hefðbundna formi hjúskapar í lagalegum skilningi og líka (og sérstaklega) í hinum trúarlega verandi með þjóðkirkju sem í eru um 90% þjóðarinnar ef mig misminnir ekki.

Ég verð að viðurkenna að ég veit ekki hvernig þessu er háttað hjá öðrum trúfélögum, þ.e.a.s. þeim sem hafa innan sinna raða einstaklinga með heimild til hjónavígslu skv. lögum. Það er þá Alsherjargoðinn hjá Ásatrúarmönnum, forstöðumenn í söfnuðum eins og Krossinum, Veginum, Philadelfíu og hjá Vottum Jehóva. Kannski ég kynni mér það, veit reyndar (er 99,9% öruggur) að hjá þeim fjórum síðastnefndu er slíkt algerlega útilokað og ýmsir forstöðumenn (sbr. Gunnar í Krossinum) hafa meira að segja gerst æði kjaftforir og orðljótir í garð samkynhneigðra einstaklinga, raun svo mjög að mig undrar að ekki hafi ennþá einhver höfðað meiðyrðamál á hendur þeim, já eða þá sambærilegt mál og höfðað var gegn varaformanni Þjóðernissinnana út af orðum hans í DV.

En hvað sem slíku líður, þá sé ég ekki nauðsyn þess að vera eins stífur og afturhaldssamur eins og allt of margir eru gagnvart hugmyndinni um hjónaband fólks af sama kyni. Það er vissulega tiltölulega ný hugmynd, en höfum við íslendingar ekki alltaf verið nýungagjarnari en góðu hófi gegnir? Eins og múkarlinn segir, "pæling!"

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 11:33