Konráð J. Brynjarsson

 
"Að skynja hvað er handan, við heimsins gluggatjöld" Ég átti einu sinni sem oftar erindi í WorldClass, þ.e. eitt af útibúum þess ágæta fyrirtækis. Nánar tiltekið er það útibúið nýopnaða í Laugardalnum hér í Reykjavík. Ég fór þangað þeirra erinda að skekja mitt skvap, sem ég og gerði í góðan hálftíma. Þetta væri svo sem eigi í frásögur færandi nema sökum þess að ég náði persónulegu met í léttleika, komst í fyrsta sinn í óramörg ár undir 104 kílógrömmin og mældist nákvæmlega 103,5 kg. Nú er ég mikið stolltur af stráknum mér.

Annars er ég eitthvað svo undarlega andlaus núna, að hætta er á því að spjall þetta verði hálf eitthvað endaslept og jafnvel leiðinlegt á köflum, en hvað um það, ég hefi nú haldið uppi það góðri skemmtun að mér ætti nú að fyrirgefast einn og einn leiðinlegur pistill.

Kláraði loks að lesa eina af jólabókunum frá því í fyrra. Don Kíkóti, riddarinn sjónumhryggi frá Mancha var aðalsöguhetja þeirrar ágætu bókar. En mér til mikillar armæðu, þá gleymdi ég seinna bindi sögunnar heima svo lítið verður lesið meir um ótrúlega heimskupör þeirra bakkabræðra Don Kíkóta og Sanjsó Pansa. Þau voru ófá skiptin við lestur fyrra bindisins, þar sem ég rak upp hláturroku, en því miður voru líka langir leiðindakaflar inn á milli. Ég skil nú ekki alveg allt lofið sem á þessa bók hefur verið hlaðið, en þar sem ég á seinna bindið eftir þá ætla ég að spara mér alla dóma þar til lestri þess er lokið. Eitt það skemmtilegasta við þá útgáfu sem mér hlotnaðist að gjöf, er þýðing Guðbergs Bergssonar, en hún er alveg stórkostleg og er mjög langt síðan ég hef notið jafn skemmtilegra meðfara á tungu vorri. Svei mér ef síðasta listaþýðing sem ég las hafi ekki verið hin margrómaða Hringadróttinssaga.

Má til með að minnast aðeins á hið mikla blað (allavega í anda) DV. Í tölublaði dagsins í dag er fjallað um "vafasama" landkynningu meðlima hljómsveitarinnar Mínus í nýlegu viðtali við þá pilta í erlendu blaði. Þar tala þeir fjálglega um djammsenuna í Reykjavík og segja frá því að allar "posh" og ríku gellurnar séu meira en lítið tilkippilegar í smá typpatott inni á kló fyrir eins og eina nasafylli af gömlu magameðali. Þessa frétt hafði ég heyrt áður og rak því upp stór eyru þegar ég heyrði viðtal við þessa dáðadrengi í útvarsþættinum Rokkland á Rás 2 í gær. Þar var söngvari hljómsveitarinnar, Krummi Bó-son (Hrafn Björgvinsson) spurður út í þetta og aðrar sögur af meintu gjálífi sveitarmeðlima. Vildi hinn geðþekki drengur ekki kannast við að svona væru málin og viðurkenndi að þeir brúkuðu þá taktík að ýkja talsvert um eigið "rokklíf" í þeim tilgangi að fá meiri umfjöllun. Ekki svo vitlaust, en spurning hversu þakklátar "posh" og ríku stelpurnar (séð og heyrt gengið) verður þeim piltum fyrir þessar sögudreifingu?

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 00:59