Konráð J. Brynjarsson

 
"Ennþá brennur mér í muna, meir en nokkurn skyldi gruna, að þú gafst mér undir fótinn, fyrir sunnan fríkirkjuna, fórum við á stefnumótin."

Ég hef sagt áður frá æði undarlegum handboltaleik, sem fram fór í hinum ýmsu stofum, hingað og þangað um Borgarnes, en þó aðallega í draumi mínum. Mig dreymdi annan slíkan draum aðfaranótt mánudags (sem var reyndar mánudagurinn sjálfur þar sem ég var að snúa sólarhringnum við). Þá var ég að spila handbolta með nokkrum gömlum meisturum, en ég bar ekki kennsl á nokkurn þeirra sem þar voru nema dómaraskelfinn sjálfan, Meistara Viggó Sigurðsson. En fljótlega var ég hættur að spila og farinn að dæma í staðinn. Í alla staða ákaflega undarlegur draumur. Ég veit ekki hvað þessir handboltadraumar eiga að fyrirstilla, en ég tengi þennan þeirri staðreynda að á sunnudaginn var þá fór ég á minn fyrsta handboltaleik. Þar áttust við ÍR 2 og SÁ í utandeildarkeppninni. Ekki get ég sagt að sá leikur hafi verið skemmtilegur, svona frá íþróttalegu sjónarmiði, en nóg var um spaugileg atvik og spaugilega leikmenn, sem margir hverjir voru með vaxtarlag sem hefði hentað betur í nipponska stórmennaglímu heldur en íslensk Hópslagsmál.

Ég hef lengi ætlað mér að skrifa mikinn pistil um jólaundirbúning. Ég er að hugsa um að láta loks verða af því. Þannig er mál með vexti að ég er mikið jólabarn. Hef mjög gaman að jólalögum, jólakökum og í raun flestu jóladóti (einna helst jólaskraut sem ég get lifað án), en á þessu eru mjög skýrar takmarkanir. Allar þessar langanir mínar eru bundnar við tímabilið 1. desember til 6. janúar, eða 37 daga af 365/6 sem fylla hvert venjulegt ár/hlaupár. En til eru þeir sem eru slík jólabörn að þeirra vegna mætti jóla hitt og jóla þetta vera í gangi lungann úr árinu, sbr. jólabærinn sem eitt sinn var á Akureyri og jólabúðin sem starfrækt er/var á Grundarstíg hér í Reykjavík. Mér er svo sem sama þó að fólk vilji vera í jólaskapi allt árið, svo fremi sem það er ekki að skvetta því framan í mig. Mestan part ársins þá er þetta ekki vandamál, það fer tiltölulega lítið fyrir þessum fáu sérvitringum sem treina vilja jólin yfir allt árið, en svo rennur upp október og þá fer heldur að síga undan fæti.

Mjög fljótlega upp úr mánaðarmótunum september október, þá byrja fyrstu jólaauglýsingarnar að heyrast og fyrsta jólaskrautið að sjást. Venjulega er þetta þó ekki fyrr en eftir miðjan október, og er það þá iðulega IKEA sem ríður á vaðið og hefur skreytt allt sundur og saman hjá sér, en ég man eftir því að í fyrra sá ég fyrsta jólaskrautið 5. október í heimahúsi. Eitthvað virðast menn hafa dregið úr gleðinni þetta árið, allavega varð ég ekki óþægilega mikið var við jóla eitthvað fyrr en í nóvember. En fátt finnst mér skelfilegra og ömurlegra í öllu þessu jólastússi fyrir desember, en jólalög í síbylju. Ég hélt ég yrði ekki eldri þegar ég fyrir tilviljun lenti inn á "Jólastöðinni" í október!!! Ég get nú ekki sagt annað en að ég vona að þeir menn sem fundu upp á þeirri vitleysu kafni í eigin græðgi. Samt er það nú svo merkilegt að ástæðan fyrir því að jólin eru sífelt að færast framar í dagatalinu (þ.e.a.s. undirbúningurinn) er sú að kaupmenn þora ekki öðru svo þeir missi ekki jólaverslun. En drjúgur meirihluti neitenda segist ekki þola þetta jóladót í október og nóvember, hvernig stendur á því að þetta er svona? Annað hvort eru kaupmenn búnir að missa tilfinninguna fyrir vilja kúnnans eða þá að hinn venjulegi íslendingur býr yfir umtalsverði tvöfeldni hvað þetta mál varðar. Ég viðurkenni að hjá sjálfum mér gætir dulítillar tvöfeldni í þessu máli. Því að ein er sú jólavara sem ég sé ekkert athugavert við að komi á markaðinn sem fyrst, og helst að hún væri á honum allt árið. Þetta er Malt Jólabjórinn frá Ölgerðinni. Ég fæ vatn í munninn við tilhugsunina.

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 05:09