Konráð J. Brynjarsson

 
"Crazy little thing called love" ég held svei mér þá að sannari orði hafi ekki verið sögð á neinni tungu. Þessi tiltekna setning er tekin úr lagi með eylífðarstuðbandinu Queen. Ég hafði ekki tíma til neinna vefbókarfærslna í gær, enda brá ég mér upp í Borgarnesið til að berja augum einn knattleik og (sem reyndar var aðalástæðan) til að aðstoða við framkvæmd hans. Þar áttust við Þór frá Akureyri og Skallagrímur sem er ákaflega viðeigandi því fyrir réttri viku síðan var Ellert B. Schram í Borgarnesi að minnast fyrsta knattleiks sem fram fór á landinu (þ.e.a.s. fyrsta leiknum sem vitað er um) en þar áttust við Skallagrímur Kveldúlfsson frá Borg og Þórður leysingi frá Granastöðum (en leikurinn fór fram í Sandvík sem er í Granastaðalandi) og lið þeirra.

Reyndar, ef minnið svíkur ekki, þá fór Þórður ekki fyrir andstæðingum Skallagríms (gott ef Egill stýrði þeim ekki) heldur var hann að einvörðungu óbreyttur leikmaður. Leikar fóru svo að lið Skallagríms var að bíða lægri hlut og fór það í skapið á þeim gamla. Hann var orðin svo æstur að hann endaði með að keyra Þórð niður á svellið svo hann beið bana af og hugðist Skallagrímur því næst ráðast á Egil. En þá steig "dómari" leiksins, Þorgerður Brák, í milli og bannaði Skallagrím að deyða Egil (en þá var eitt mannsdráp hámark í leik). Við þetta reiddist karlinn enn meir og beindi allri reiði sinni umsvifalaust að dómaranum. En hún var létt á fætti og rann undan svo karlinn varð að reka flóttan. Sagan endaði svo þannig að hún stakk sér í Brákarsund, sem síðar var nefnt svo, og Skallagrímur lét stórgrýti vaða á eftir henni. Hefur hvorugt komið upp síðan. Það er kannski ekki undarlegt þó leikmönnum Skallagríms renni stundum í skap, og skildu menn þakka fyrir að skapstygðin hefur útvatnast í Borgarnesi síðan þetta var, nóg þykir hún vera núna.

Ég þykist þess nokkuð viss að ekki hafi nokkur dómari (ekki einu sinni sá er nefndur var Hálfviti með stórri fyrirsögn í DV, og er nb. Borgnesingur) fengið slíka meðferð hjá nokkrum leikmanni í hvaða íþrótt sem er hér á landi. Enda kannski ekki nema von, því nú til dags grípa menn ekki til grjótkasts, sem skiljanlegt er þar sem lítið er um grjót á íþróttavöllum og höllum, og hafa því tekið upp á því að brúka mun hentugri vopn, sem er skítur. Skítkast í fjölmiðlum í garð dómara hefur aukist gríðarlega upp á síðkastið. Er skemmst að minnast orða leikmanns og þjálfara KA í DV um knattspyrnudómaran Kristinn Jakobsson og nú síðast upphlaupsins í kringum orð Viggós Sigurðssonar sem þjálfar Haukmenn í Skipulögðum Hópslagsmálum og viðbragða við þeim.

Það er ánægjulegt að sjá að Gribba hefur vaknað til lífsins, ég hélt að Danirnir væru endanlega búnir að drekkja henni. En eins og áður hefur verið minnst á, þá er varhugavert að byrgja lengi svo stór fljót því þá er þeim mun meiri "hætta" á að komi stórflóð. Það er reyndin hjá henni nú, því þvílíkt magn hef ég varla séð í einu, thja nema kannski frá góðvini mínum Jóhanni Skalla "verðandi föður" Waage.

Ég fagna því gríðar að framsóknar frændi/frænka minn/mín hefur ákveðið að byrtast þann þriðja nóvember. En ég hef af augljósum ástæðum miklar mætur á þriðja hvers mánaðar, þó þær séu mestar á þeim í Apríl. Ég hef nefnilega verið að safna í sarpin vitneskju um fólk sem á afmæli 3. Ég hef janúar til maí en eftir það er fátt um fína drætti og er nokkuð víst að þetta litla systkinabarn verður í hávegum haft, þó ekki sé vegna annars en þessa góða afmælisdags (sem vonandi verður. Svo af því að ég veit að e-r á eftir að kommenta á þetta, þá er rétt að ég taki fram að systkinabarn mitt væntanlegt verður að sjálfsögðu haft í gríðarlegum hávegum vegna annara tilfingaríkri ástæðna sem ég er ekki alveg í stuði nú til að telja upp en geng út frá að allir viti hverjar eru í aðalatriðum).

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 17:57