Konráð J. Brynjarsson

 
"Nú er úti veður vont, verður allt að klessu, ekki á hann (bætið inn nafni að eigin ósk en það verður að byrja á G) gott, að gifta sig í þessu" orti einhvur öðlingurinn einhvurntíman. En ég hef í hyggju að barma mér óskaplega, því í dag hefur mér oft og iðulega orðið kalt. Stafar það af fámuna kulda sem andað hefur að norðan og frystir allt sem á vegi verður. En til að halda í mér lífinu þá hef ég bruggað mikin seið, hitaseið, sem kendur er við Svissneska Missu og hefur brugg það bjargað mínu auma lífi oftar en einu sinni. Að vísu hafa dulitlar aukaverkanir gert vart við sig en hvað eru nokkrar klósettferðir milli vina?

Skallos Ofboðsus hefur heldur en ekki lagt sitt af mörkum í dag (og nótt). Úr frjóum kolli hans og út um fima fingur hafa sprottið gífuryrtar lýsingar af merkis atburðum sem virðast hafa elt Skallan á röndum þessi dægrin. Allt frá kræsilegri matveislu og leiksigri ógurlegum til varpaðra mynda af ófæddu ungviði meistarans. Ég hefi nú í ýmsa fjöruna komið hvað orðfæri og svakmæli en nú held ég að Los Skallos hafi farið fram úr sjálfum sér og komið út í áður óþekktri orðsnilli. Jahérna hér, ég segi nú ekki annað.

Ég gerðist svo djarfur að bæta við enn einn bókinni í hring minn. Ármennið hefur hafið up sína mjóslegnu rödd og krefst hann þess að á hann sé hlýtt (ef þetta reynist merkingarlaust þá meina ég að honum sé heitt). Ég get mælt eindregið með Ármenninu.

Þau ellihjón Gráfrú og Viðarssonur voru enn að í kærkveld. Ég fer að hafa stórkostlegar áhyggju af því ágæta pari, því það getur ekki verið nokkrum manni (eður konu) holt að rífast svona mikið. Reyndar má nú vart kalla þetta rifrildi, væri nær að tala um skítkast, nöldur og tuð, en ég spá því að hjónaskilnaður verði áður en langt um líður.

Ég átti afar undarlegt samtal við systur mína á MSN í gær. Mér þótti sem hún væri jafnvel enn undarlegri í tilsvörum og húmor en venjulega (og eru undarlegheitin ærin þó normal séu). Svo veit ég ekki fyrr en símtæki mitt byrjar að hljóða. Þá er þar kominn mennskælingurinn Margrét hljóðandi og gargandi og því sem næst köfnuð sökum hlátraekka og söga. Nær hún að gera mér það skiljanlegt að hún beri ekki nokkra ábyrgð á því sem mælt hafi verið fram í hennar nafni því við lyklaborðið þar norðanmegin sitja vinkvendi hennar eitt er Gunnhildur nefnist. Þótti mér það skýring góð á undarlegri hegðan systur minnar, því Gunnhildi þessa hef ég haft þá ánægju af að hitta, og er stúlkukind sú enn og undarlegri í höfðinu en ég og gjörvöll mín fjölskylda, þó til samans yrði lagt. (Þá er þónokkuð sagt en virða verður skáldin skáldaleifin)

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 16:33