Konráð J. Brynjarsson

 
Það er alveg merkilegt hversu leiðinlegt það getur verið að sitja á rassinum allan daginn og gera ekki neitt. Það er jafn merkilegt hversu fljótt sú skoðun breytist þegar maður lítur yfir til þeirra sem ekki geta leift sér þennan munað. Ég er að velta þessu fyrir mér vegna þess að ég fékk að stíga í spor yfirmannsins í vinnunni í dag, eða öllu heldur að setjast í rassafar hans. Því minn yfirmaður situr mest allan daginn í ágætis stól fyrir framan tölvu. Það er ekki þar með sagt að hann geri ekki neitt, þvert á móti, starfið er bara þannig að hann situr við það. Sem er ágætt, sérstaklega þegar það undanskilur mann því að fara út, en það er hluti af starfi okkar hinna. Ég var spurður að því af dyggum lesanda um daginn hvort það væri með vilja gert að minnast aldrei á það við hvað ég vinn? Jú, það er með vilja gert. En hugsanlega hafa einhverjir grun, fyrir utan þá sem hreinlega vita, en ég kem ekki til með að gefa það út hér við hvað ég vinn. Ef einhver hefur áhuga, þá getur sá hinn sami spurt mig í pósti og ég mun svara, kannski.

Það er óveju lítið um að vera hjá því ritfæra fólki sem ég heimsæki reglulega. Meira að segja Mamma hefur haft óvenju hægt um sig undanfarið. I reynd hefur einungis einn af mínum föstu kontöktum skrifað nokkuð nýtt í dag og það er ein lítil stúlkukind í Danaveldi sem kallar sig Gribbu sem eitthvað hefur haft til málanna að leggja. Hún meira að segja ritar um mig og ef það er ekki eitthvað sem færir mér dulítið egó búst þá veit ég ekki hvað.

Ég stóð við stóru orðin í gær og brá mér í ræktina. Eftir dulítið sprikl með tilheyrandi teygjum og glápi á fáklætt og föngulegt kvennfólk þá brá ég mér á viktina, eins nakinn eins og daginn sem ég fæddist (reyndar er ég ekki alveg eins nakinn, því mér hafa vaxið líkamshár hér og hvar á ólíklegustu stöðum líkamans). Og viti menn, ekki grammi þyngri en þegar ég fór síðast í ræktina í Maí, 105,7 kílógrömm nákvæmlega. Þegar ég hafði náð mér eftir sjokkið þá fór ekki brosið af andliti mínu það sem eftir var kvöldsins. Reyndar kom dæld í það þegar ég las lausn EVE manna á vandamáli því sem ég hafði beðið þá að leysa. Gerðist dulítið argur og las þeim eylítinn pistil ásamt því að útskýra fyrir þeim í (óþarflega miklum) smáatriðum í hverju vandi minn fælist. Ég vonast eftir betra svari í kvöld frá þeim. Hef reyndar fengið eitt svar í dag, en það var svokallað Automated responce sem segir í raun ekkert nema að maður verði að doka lengur eftir svari, en það er þó skárra en ekkert.

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 16:32