Konráð J. Brynjarsson

 
Helvíti er maður nú duglegur núna, bara fært í Vefbókina á hvurjum degi. Ég steingleymdi alveg að minnast á bras mitt á svínakótelettunum ógurlegu. Þessum sömu og ollu magakveisunni hér í gær. Þannig var nefnilega mál með vexti að á mánudag þá hugðist ég brasa þessar ágætu kótelettur. Ég hafði þá þegar um nóttina tekið þær úr frystinum og þýtt þær á heitara mál. Svo hafði ég kryddað eftir auganu og skilið þær eftir á borðinu til að marinerast eylítið. Svo þegar ég er risinn úr rekkju minni, rétt um fjegurleitið og er búinn að verma ofninn og á bara eftir að stinga lettunum inn þá hringir síminn. Þá er það ágætur félagi minn, Victor Pétur, sem hér á árum áður var kenndur við Video. Hann er í eylitlum vandræðum, strand upp í kringlu og þarf að komast upp í Grafarvog. Þar sem ég er bóngóður maður með eindæmum, þá samþykkti ég að sækja hann í Kringluna og skutla honum í Grafarvoginn. Þá var bara spurning um hvað ég ætti að gera við letturnar. Ég sá að það myndi ekki þíða neitt að elda þær eftir að ég kæmi heim, til þess var klukkan orðin of margt. Ég ákvað því að stinga þeim bara í ofninn, bruna með Pétur (sem reyndist vera með konu með sér, SURPRISE!!) upp í Grafarvog, og þær væru mátulega tilbúnar þegar ég kæmi til baka. Þetta gekk nú bara bærilega, nema að ég hafði gleymt einu smáu en mikilvægu atriði. Kjöt vill gjarnan láta snúa sér við þegar það er að grillast! Því tók á móti mér ógurlegur mökkur þegar ég kom heim aftur. Svo ekki sé minnst á þennan gríðarlega brunaILM. Ég náttúrulega stökk til og opnaði alla glugga, reif letturnar út úr ofninum og slökkti á honum. Þær voru eylítið svartar öðru megin, en fínar hinumegin, svo ég hugsaði með mér að það væri nú hægt að skrapa það mesta af. Sem ég og gerði, en ég gerði mér ekki grein fyrir því að þó að ysta lagið sé brunnið, þá getur miðjan verið svo til hrá. Það er kallað rare, eða medium rare, og er allt í lagi með nauta- og lambakjöt. En svínki frændi getur farið illa í maga ef hann er ekki eldaður almennilega, því fékk ég þessa rosalegu kveisu í gær (sem er reyndar í fyrradag, hjá ykkur sem nota sólarhringinn rétt). Síðar frétti ég reyndar að reykræstingin hjá mér hefði ekki tekist almennilega, því Valdi kom víst að húsinu á kafi í reyk, nokkru síðar þegar hann kom heim. Ég held ég láti svona eldamennsku eiga sig í framtíðinni, haldi mig bara við pasta og núðlur, jú og kannski einstaka pott af kakósúpu. Þannig hljómar þessi saga,

Fleira ekki gert, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 03:23