Konráð J. Brynjarsson

 
"Snjókorn falla, á allt og alla. Börnin leika og skemmta sér." Það hefur snjóað í dag hér í Reykjavík, svo mikið að elstu, lengstu, breiðustu og minnugustu menn muna vart annað eins. Einhver hafði það á orði að slíkt magn af snjó hefði hann ekki séð síðan í barnæsku og ég er ekki frá því að það sé nokkuð nærri lagi. Í dag, nánar tiltekið frá klukkan 07:30 til 12:00 kyngdi niður um 20-30 sentimetrum(!!!!!) af jafnföllnum snjó, en stuðst var við vísindalega framhandlegsmælingu. Þá kom rigning í u.þ.b. 5 mínútur en síðan hefur snjóað áfram sleitulítið.

Vinnustað vorum var lokað fljótlega upp úr hádegi og fólki var svo ekið til síns heima. Að sjálfsögðu átti það ekki við mig né þá sem með mér vinna því okkar starf er slíkt að við fáum aldrei frí. (já gleymdi að segja frá því að ég er á aukavagt enn eitt skiptið) Svo í stað þess að sinna okkar hefðbundnu störfum, sem bæði eru einhæf og leiðigjörn, þá gátum við dressað okkur upp í kuldagalla (og af því að ég er sveitamaður þá var ég með gúmmístígvél í bílnum sem komu að góðum notum) og haldið út að moka snjó. Ég held svei mér þá að ég hafi svitnað nokkrum lítrum í dag við snjómokstur, fyrst vegna sífelds ruðnings á stéttinni hér fyrir utan (en það var rétt svo að við hefðum undan í mokstri) og síðan nú undir kvöld við að moka bílinn minn út. Ég var í fyrstu afar svartsýnn á að komast spönn frá rassi á honum en eftir að hafa séð ruðningstæki borgarinnar á ferðinni og eftir að hafa í svita míns andlits, mokað bílinn lausan þá held ég að margt sé mögulegt en þó eigi útséð með gönguferð (eða strætóferð) þá sem ég sá fyrir mér í dag þegar sem mest ofankoma var.

Í kvöld eftir vinnu (og mikið þrifabað) þá held ég til höllu Jones konungs og mun þar varpa teningum af mikilli mýkt og fimi svo unun sé á að horfa. Hætt er við að dvergurinn ógurlegi Harkan Ironwhole fá vel að sveifla öxi sinni og bera fyrir sig skjöld sinn, því stjórnandi spilsins hefur hótað miklum erfiðleikum og jafnvel vofveiflegum dauðdögum. En þar sem lúkur mínar hafa lækningamátt og trú mín á orku galdurs er mikil þá mun mér eigi verða skotaskuld úr því að vippa látnum félögum aftur til landa okkar sem lifa (nema nátúrulega ef ég læt lífið sjálfur, þá verð ég að treysta á félaga mína gallvaska).

Á morgun er fyrirhugað ferðalag til Borgarfjarðadala þar sem ég mun

Ættmenni mín hitta mörg,
mömmu, pabba, systur.
Frá litlum bróður berast örg,
"ég bestur er og fyrstur".

en í framhaldi af því er fyrirhuguð vísitering í Hnappadal á bæ er kendur er við tungu Hauks, en þar mun rýkjum ráða föðuramma mín, Ólöf Brnjúlfsdóttir stórbóndi með meiru. Býst ég fastlega við því að fleira verði þar af góðu fólki, eins og bræðurnir Ásbjörn og Ólafur og systur þeirra Halldóra og Valgerður svo og hugsanlega fleira skyldfólk af sama kyni, hið ágætasta fólk allt saman. En þegar heim verður aftur komið, þá skillst mér að til standi að brenna Ferjubakka, allan eða í það minnsta hálfan.

Fleira ekki gjört, fundi slitið.

skríbentar Konráð J. þegar klukkan slær 17:48